„Farmer” już nie raz pisał o różnych możliwościach podłączenia Internetu. Do tej pory jednak jedynie wspomnieliśmy o tak zwanym Internecie radiowym. Ta coraz bardziej popularna forma połączenia z globalną siecią może być wykorzystana zwłaszcza na terenach wiejskich, ale nieznacznie oddalonych od większych miejscowości.

Wielu mieszkańców wsi i mniejszych miejscowości zadaje sobie pytanie: dlaczego nie mogę korzystać z Internetu? Najczęściej wynika to z infrastruktury sieci i firm telekomunikacyjnych, która nie obejmuje całego kraju. W wypadku Internetu oferowanego przez operatorów komórkowych główny problem stanowi zasięg. Jeśli chodzi o Telekomunikację Polską, to nie wszystkie centrale tej firmy umożliwiają korzystanie z Internetu szerokopasmowego (neostrada). Niekiedy koszt modernizacji jest zbyt duży, a co za tym idzie nieopłacalny dla operatora.

Internet z radia

Czy trzeba zapomnieć o Internecie, jeśli zasięg iPlusa, Orange Free czy blueconnect okazuje się kiepski, a centrala TP SA nie jest odpowiednio przygotowana? Absolutnie nie! Jest inne rozwiązanie. W całym kraju znajduje się sporo mniejszych firm, które oferują bezprzewodowy (radiowy) dostęp do Internetu. Zanim bliżej przyjrzymy się samym firmom, warto kilka
słów poświęcić Internetowi radiowemu.

Fachowo bezprzewodowa forma dostępu do Internetu, popularnie zwanego radiowym, nosi nazwę Wi-Fi. Wcześniej technologię tę wykorzystywano przede wszystkim do tworzenia mniejszych sieci komputerowych. Dziś ten standard umożliwia łączenie z Internetem wielu komputerów. Popularny jest przede wszystkim w mniejszych miejscowościach i wsiach, gdzie Internet dostarczają mniejsze firmy. Standard Wi-Fi nie wymaga podłączania się do kablowej sieci, tylko specjalnej karty sieciowej z anteną. Dzięki temu zestawowi użytkownik łączy się z tak zwanymi Access Pointami, czyli punktami dostępu.

Większość komputerów przenośnych posiada taką kartę sieciową. Antena zwykle jest ukryta, jej umiejscowienie zależy od modelu komputera (często znajduje się dookoła matrycy). Z komputerami stacjonarnymi bywa trochę gorzej. Kupując komputer stacjonarny w zestawie, można wybrać model posiadający taką kartą. Jeśli komputer jest składany z różnych podzespołów, warto zwrócić uwagę na płytę główną, gdyż producenci niektórych urządzeń „dorzucają” między innymi kartę sieciową do bezprzewodowego połączenia z Internetem. Jeśli komputer nie ma takiej karty, należy ją kupić. Koszt karty wewnętrznej przykręcanej do płyty głównej wynosi 30–40 zł. Można również kupić kartę przypominającą przenośną pamięć Flash (popularny pendrive) – od 40 zł w górę.

Każdy inny

Sieci Wi-Fi jest bardzo dużo. Nawet w mniejszych miejscowościach powstają firmy (tzw. lokalni providerzy) oferujący szybki dostęp do Internetu (Internet Service Provider – z języka angielskiego dostawca Internetu). Tego typu firma ma od kilku do kilkunastu Access Pointów, z którymi łączą się komputery użytkowników znajdujących się w zasięgu. Jeśli klient zdecyduje się na Internet od danego dostawcy, trzeba podpisać umowę, zwykle na 12, 24, 36 miesięcy lub na czas nieokreślony. Od tego, na jak długo umowa zostanie podpisana, uzależnione są inne warunki, np. koszt instalacji, aktywacji itp. W zależności od usługodawcy osoba podłączająca się do Internetu musi wykupić lub wypożyczyć niezbędny sprzęt. Z jego instalacją i konfiguracją komputera również bywa różnie. Jedni providerzy pobierają za to dodatkowe opłaty, inni nie. Jest kilka zmiennych wpływających na wysokość miesięcznego abonamentu, a najważniejszą z nich jest wybrana prędkość Internetu. Tu ceny w zależności od firmy mogą być bardzo różne.

Aby sprawdzić dostępność lokalnych dostawców Internetu w okolicy, najlepiej wejść na stronę www.internet-radiowy.pl i wpisać tam swoją lub niedaleką miejscowość. Później pozostanie już tylko kontakt z wybranym usługodawcą.

Jeszcze szybciej

Technologia Wi-Fi szybko zdobyła popularność i jest łatwo dostępna. Oprócz Access Pointów, które znajdują się w sieciach określonych firm, są jeszcze tzw. hot spoty. Hot spot to również dostęp do Internetu, tyle że otwarty, dostępny publicznie bez żadnych opłat. Tego typu punkt można spotkać przede wszystkim w miastach, ale i na stacjach benzynowych, uczelniach i wielu innych miejscach.

Jednak oprócz Wi-Fi jest jeszcze wiele innych technologii bezprzewodowego dostępu do globalnej sieci, a jedną z nich jest WiMAX. Technologię tę określa się mianem technologii przyszłości, przede wszystkim ze względu na jej wysoką przepustowość i możliwość dużego zasięgu. Niestety, nie wszystkie jej teoretyczne możliwości są dostępne w tej chwili.

Internet w technologii WiMAX udostępnia między innymi Netia, która ma już nadajniki w kilkudziesięciu miejscowościach w Polsce. Dostępne są trzy prędkości 512 kb/s, 1 Mb/s i 2 Mb/s. Na wysokość miesięcznego abonamentu, oprócz prędkości i czasu trwania umowy, ma wpływ jeszcze telefon. Jeśli użytkownik wybierze opcję Internetu bez telefonu, musi płacić 30 zł miesięcznie więcej i dotyczy to wszystkich prędkości. Gdyby nie ten fakt, ceny Netii WiMAX byłyby konkurencyjne. Za Internet o prędkości 2 Mb/s przy umowie na 12 miesięcy trzeba miesięcznie zapłacić 109 zł. Jednak, żeby nie było tak dobrze, są jeszcze koszty aktywacyjne, które mogą wynieść 49–549 zł w zależności (czasu trwania umowy (przy wyborze opcji z telefonem opłata aktywacyjna jest tańsza).

Skaczące ceny Różnice w opłatach poszczególnych providerów mogą być znaczące. Dobry przykład stanowią 4 firmy działające w tym samym rejonie Sochaczewa. Opłaty abonamentowe za dostęp do Internetu o prędkości 512 kb/s przy zawieraniu umowy na okres 12 miesięcy mogą wynosić 55, 67, 79 lub 100 zł miesięcznie – w zależności od providera. Najszybszy pakiet z prędkością 3 Mb/s to miesięczny wydatek 193 zł (przy zawieraniu umowy na czas nieokreślony), 145 zł (przy umowie na 12 miesięcy) lub 133 zł (przy umowie na 24 miesiące). Koszty instalacji są najczęściej uzależnione od rodzaju koniecznego do zamontowania sprzętu (1–900 zł). Najczęściej jednak trzeba zapłacić maksymalnie 200 zł.

Ile za sieciówkę?   Oto kilka przykładów cen różnych rodzajów kart sieciowych wykorzystywanych w sieciach bezprzewodowych.

Karta na złącze PCI (wkładana do wnętrza komputera)

Pentagram Hornet Wi-Fi PCI P 6121-L2 – 55 zł

Linksys Wireless-G PCI Adapter – WMP54G – 81 zł

D-Link Airplus XtremeG Wireless PCI DWL-G520 – 96 zł

Karty sieciowe PCIMCIA

Pentagram Hornet Wi-Fi PCMCIA P 6123-09 – 49 zł

Linksys Wireless-G Notebook Adapter – WPC54G – 79 zł

D-Link Airplus XtremeG Wireless Cardbus Card DWL-G650 – 90 zł

Karty na złącze USB

Pentagram Hornet Wi-Fi USB 802.11g Lite – 51 zł

Linksys Wireless-G USB – WUSB54GC-EU – 79 zł

D-Link Airplus XtremeG Wireless USB 2.0 DWL-G132 – 111 zł

Standardy zabezpieczeń, jakie spełnia dana karta sieciowa, muszą być zgodne z wymogami sieci, w której dane urządzenie ma działać. Różnic między poszczególnymi modelami kart jest bardzo wiele, dlatego przed zakupem warto trochę na ten temat poczytać.

Źródło: Farmer 13/2008