Jak poinformował we wtorek Urząd Marszałkowski Woj. Lubuskiego, te dwa rodzaje wędlin znalazły się na liście dzięki staraniom Jarosława Szlachetko z jednej z masarni w Sulechowie.

Kiełbasy zabużańska rzemieślnicza i kresowa dojrzewająca powstają zgodnie ze starymi recepturami, które od dziesięcioleci stosowali wędliniarze w Hucisku Oleskim - wsi leżącej na Ukrainie, a przed wojną w polskim województwie lwowskim.

"Tradycja domowego wędliniarstwa kultywowana od pokoleń w mojej rodzinie ma swoje korzenie na Ukrainie w miejscowości Huta Oleska, skąd pochodzi mój ojciec. Jako ciekawostkę można przytoczyć fakt, iż kiedyś na tych terenach zamieszkiwali Włosi, którzy budowali zamek w Podhorcach. Niewykluczone, iż mogli mieć oni wpływ na wiedzę Hutniaków, co do wyrobu wędlin surowych dojrzewających niewędzonych. Nawet w swojej książce pt. „Kuchnia kresowa” Andrzej Fiedoruk podkreśla, iż ze względu na małą zasobności tejże właśnie kuchni, była ona pasem transmisyjnym, przenoszącym wzory kulinarne innych kultur na własny grunt, a także skarbnicą , z której czerpali Polacy, Białorusini, Litwini czy Ukraińcy. Uleganie wpływom obcych kultur, wynikało także z konieczności poszukiwania dodatkowego pożywienia, jak i z czystej ciekawości i chęci urozmaicenia jadłospisu.

Niegdyś ludzie żyjący w małych enklawach parali się nim na potrzeby własne i swoich sąsiadów. Czasem też sprzedawali swoje wyroby na targu w mieście. Jednym takich produktów była właśnie Kiełbasa Kresowa. Z racji tego, iż składniki niezbędne do jej wyrobu były bardzo kosztowne, produkowano ją tylko na specjalne okazje. Niejednokrotnie na jej produkcję składało się kilka rodzin.

W roku 1945 doszło do przesiedlenia Kresowiaków z Huty Oleskiej do Bukowicy w gminie Niegosławice oraz Żukowa w gminie Nowe Miasteczko. Wsie te dzieliły się na małe gospodarstwa rolne, z których każde hodowało trzodę chlewną i podobnie jak na Ukrainie wytwarzało wędliny zgodnie ze wschodnią tradycją, kulturą i wg tamtych receptur. W tę tradycję wpisana jest Kiełbasa Kresowa , którą wytwarzamy w sposób tradycyjny do dnia dzisiejszego" - opisuje Jarosław Szlachetko.

Kiełbasa Kresowa nadal uznawana jest za towar luksusowy. Cieszy się ogromnym powodzeniem i zyskuje coraz większy rozgłos wśród konsumentów województwa lubuskiego, którzy odnajdują w niej smaki z dawnych lat, smaki „kresów” skąd duża część Lubuszan się wywodzi. 

Kiełbasa kresowa

Surowiec do produkcji kiełbasy pochodzi z małej, lokalnej ubojni , położonej w województwie lubuskim. Rolnicy z okolicznych gospodarstw, dostarczają tam wyhodowane przez siebie zwierzęta. Dzięki temu, iż zwierzęta nie są hodowane na skalę masową, ich mięso cechuje się wysoką jakością.

Do wyrobu kiełbasy kresowej używa się głównie łopatki, szynki, boczku oraz podgardla. Inne dodatki to spirytus oraz aromatyczne przyprawy takie jak : pieprz czarny mielony, pieprz zielony w ziarnach (wcześniej namoczony w spirytusie), papryka słodka w proszku, papryka ostra w proszku, czosnek oraz cukier.

 Kiedy kiełbasa kresowa uzyska optymalny stopień wysuszenia, jej ubytek na wadze dochodzi do około 50 proc. Oznacza to, iż do wyprodukowania 5 kilo produktu, niezbędne jest 10 kilo surowca.

Kiełbasa zabużańska

Surowiec do produkcji kiełbasy pochodzi z małej, lokalnej ubojni , położonej w województwie lubuskim. Rolnicy z okolicznych gospodarstw, dostarczają tam wyhodowane przez siebie zwierzęta. Dzięki temu, iż zwierzęta nie są hodowane na skalę masową, ich mięso cechuje się wysoką jakością.

Do wyrobu kiełbasy zabużańskiej używa się mięsa wieprzowego bardzo zróżnicowanego gatunkowo. Pojawiają się tutaj ścinki z szynki, karkówki, warkocz schabowy, pachwina, boczek, słonina. Używamy także wiele aromatycznych przypraw takich jak : ręcznie siekany czosnek, tłuczony pieprz, majeranek, sól kamienna uprzednio odparowana na patelni.

Aby wyprodukować 7 kilo kiełbasy, potrzebne jest 10 kilo surowca. Trzydziestoprocentowy ubytek na wadze jest wynikiem procesu naturalnego wędzenia.