Podczas konferencji 2022 China Agricultural Outlook Conference, która odbyła się w Pekinie, przedstawiony został raport „Perspektywy dla chińskiego rolnictwa w latach 2022-2031” (dalej także Raport). Opisano w nim słabe i mocne strony chińskiego rolnictwa. Przeanalizowano i przedstawiono w nim sytuację podażową i popytową, produkcję, konsumpcję, handel oraz ceny dla osiemnastu rodzajów produktów rolnych. Ponadto zaprezentowana została wizja rozwoju chińskiego rolnictwa w najbliższych dziesięciu latach.

Chińskie rolnictwo rośnie w siłę

Według Raportu w ciągu najbliższych 10 lat chińskie rolnictwo uzyska trwalsze podstawy dla swej działalności. Przede wszystkim spodziewany jest zdecydowany postęp w kompleksowej rewitalizacji obszarów wiejskich, znaczne zwiększenie poziomu modernizacji rolnictwa i obszarów wiejskich, zwiększenie podaży ważnych produktów rolnych (np. zboża, mięso, mleko, owoce, warzywa, ryby i owoce morza). Spodziewany jest także istotny wzrost konsumpcji produktów rolnych.

Do 2031 roku łączna powierzchnia ziemi pod uprawy (zboża, fasolowe itd.) ustabilizuje się na poziomie ponad 1,75 mld mu, czyli 116,7 mln ha, w tym areał dla zbóż ma wynieść około 1,45 mld mu, czyli 96,7 mln ha, zaś dla zbóż konsumpcyjnych 800 mu, czyli 53,3 mln ha. Ziemia pod uprawę soi zwiększona zostanie do 200 mln mu, czyli 13,3 mln ha, a roślin oleistych wzrośnie do 226 mln mu, czyli 15 mln ha.

Celem jest także powiększenie areału pod uprawy. Chiński rząd planuje, że w tym czasie przybędzie około1,2 mld mu (czyli 80,4 mln ha) ziemi, a ogólna wydajność produkcyjna na jednostkę produkcyjną z ziemi zwiększy się o 6,4%.

Powyższe działania rozwojowe pozwolą Chinom osiągnięcie samowystarczalności w zbożach na poziomie 88 procent.

Przewidywana wielkość chińskiej produkcji

Z Raportu wynika, że przewidywany jest średni, roczny 1,5-2 procentowy wzrost w zależności od kategorii produktu rolnego. W przypadku zbóż – jak to zostało już napisane wyżej – zakłada się maksymalny poziom 88 procent zaspokojenia potrzeb krajowych. Problemem jest ograniczony areał, bowiem w Chinach niziny stanowią jedynie 12% terytorium, a góry i wyżyny łącznie 69% powierzchni. Problemem jest także nawodnienie ziemi uprawnej. Dlatego też tempo zwiększania ziemi uprawnej będzie determinować inne branże rolne. Kluczowym elementem w rozwoju będzie również wdrażanie innowacji (np. maszyny autonomiczne, drony, systemy satelitarne, 5G) oraz postęp mechanizacji produkcji rolnej. 

W przypadku produkcji zwierzęcej samowystarczalność Chiny już osiągnęły w produkcji wieprzowiny. Nie oznacza to osłabienia w tej branży procesów modernizacyjnych. Wręcz przeciwnie. Będą one kontynuowane tak, by zwiększyć pogłowie świń do 699 mln sztuk jak i produkcję do blisko 57 mln ton.

W ciągu najbliższych dziesięciu lat będzie postępować optymalizacja struktury konsumpcji mięsa, gdzie kluczowymi jego gatunkami będą wołowina, baranina i drób. Inaczej pisząc prognozuje się, że z każdym rokiem chiński przemysł mięsny będzie zwiększał produkcję i moce produkcyjne. To jednocześnie przełoży się na wyższy wskaźnik samowystarczalności. W pierwszej kolejności krajowe potrzeby w całości (niezależnie od wieprzowiny) zostaną zaspokojone w drobiu, a następnie w wołowinie i w baraninie.

Jaka jest przyszłość chińskiego importu?

Chiny nadal będą głównym importerem wielu produktów rolnych. Z Raportu jednak jasno wynika, że każdego roku wolumen zakupowy na zagranicznych rynkach będzie maleć. Trend spadkowy pod względem wielkości będzie podobny do wielkości wzrostu krajowej produkcji dla danego produktu rolnego. Przykładowo import zbóż zmniejszy się do 126 milionów ton (w 2021 roku było 135,4 mln ton), a import wieprzowiny (łącznie mięso i podroby) do 1,2 miliona ton (w 2021 roku było to 5 mln ton). 

Dobrą wiadomością dla eksporterów jest to, że ceny produktów rolnych oraz przetworzonych na chińskim rynku, w analizowanym okresie, będą rosły. Będzie to spowodowane wzrostem kosztów produkcji (np. koszty pracy, środki produkcji). Raport przewiduje także, że chińska produkcja rolna, ze względu na zwiększające się więzi handlowe, w obszarze cen będzie także podatna na czynniki zewnętrzne i sytuacje nadzwyczajne. Poza tym z każdym rokiem będzie również rosnąć zdolność cenowa chińskich konsumentów, czyli inaczej pisząc skłonność do zapłaty wyższej ceny za dany produkt rolny.