W nowej Wspólnej Polityce Rolnej 30 proc. płatności bezpośrednich będzie związane z realizacją trzech praktyk rolnych, które mają korzystnie wpływać na środowisko naturalne.

Są to:

  • utrzymanie trwałych użytków zielonych;
  • dywersyfikacja upraw - gdy powierzchnia gruntów ornych przekracza w danym gospodarstwie 10 ha konieczne będzie utrzymanie co najmniej dwóch upraw i przynajmniej trzech, jeśli powierzchnia ta przekracza 30 ha. Główna uprawa może zajmować maksymalnie 75 proc. powierzchni gruntów ornych, a dwie główne uprawy co najmniej 95 proc.;
  • utrzymanie obszarów proekologicznych („ecological focus area - EFA) na powierzchni co najmniej 5 proc. gruntów ornych w przypadku gospodarstw o powierzchni większej niż 15 ha (wyłączając trwałe użytki zielone). EFA to np. miedze, żywopłoty, zadrzewienia, ugory, strefy buforowe, obszary leśne. Powierzchnia EFA może wzrosnąć z 5 do 7 proc. po raporcie Komisji Europejskiej w 2017 roku.

Zasady zazielenienia wejdą w życie w 2015 roku, z rocznym opóźnieniem w stosunku do nowej WPR. Za nieprzestrzeganie tych zasad rolnik może utracić w pierwszych dwóch latach 30 proc. płatności. Z kolei po tych dwóch latach oprócz groźby utraty tych dopłat, na gospodarstwo mogą zostać nałożone kary finansowe w wysokości 20 proc. dopłat za zazielenienie i 25 proc. w kolejnym roku.

W celu uniknięcia kar finansowych porozumienie zakłada możliwość uznania praktyk równoważnych do wyżej wymienionych praktyk zazielenienia. Na przykład gospodarstwo ekologiczne nie będzie miało dodatkowych wymagań, gdyż w sposób oczywisty pozytywnie wpływa na środowisko naturalne. W przypadku innych gospodarstw programy rolnośrodowiskowo-klimatyczne mogą obejmować takie działania, które zostaną uznane za równoważne zasadom zazielenienia.

Wykaz takich równoważnych działań zostanie określony w rozporządzeniu. Aby uniknąć "podwójnego finansowania" , płatności za realizację programów z II filara (Rozwój Obszarów Wiejskich) muszą obejmować podstawowe wymogi zazielenienia.