Prowadzący działalność polegającą na komercyjnym chowie zwierząt futerkowych mogą ją kontynuować do dnia 31 lipca 2023 r. na podstawie przepisów dotychczasowych (zakaz nie dotyczy królika).

Jak podaje ustawa w wersji senackiej z 14 października, kwestia odszkodowań będzie określona w rozporządzeniu ministra rolnictwa, które ma być wydane w terminie 3 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy o ochronie zwierząt.

Więcej o ustawie w brzmieniu przyjętym w Senacie:

Jak - po poprawkach Senatu - będziemy chronić zwierzęta?

Odszkodowanie przyznaje się na pisemny wniosek poszkodowanego, złożony nie wcześniej niż od dnia wejścia w życie rozporządzenia do ministra właściwego do spraw rolnictwa, który rozpatruje wnioski o wypłatę odszkodowania w terminie 3 miesięcy od dnia złożenia wniosku. Minister przyznaje albo odmawia przyznania odszkodowania w drodze decyzji.

Odszkodowanie wypłaca się w terminie 30 dni od dnia doręczenia decyzji.

Poszkodowany niezadowolony z decyzji w sprawie odszkodowania, w terminie 30 dni od dnia doręczenia decyzji w tej sprawie, może wnieść powództwo do sądu powszechnego. Wniesienie powództwa nie wstrzymuje wykonania decyzji.

Odszkodowanie przysługuje także podmiotom prowadzącym chów lub hodowlę drobiu lub ryb, które poniosły szkodę wynikającą z konieczności zaprzestania hodowli futerkowych.

Pracownikowi, z którym hodowca futerkowych rozwiązał stosunek pracy w związku z koniecznością zaprzestania hodowli, przysługuje odprawa pieniężna w wysokości sześciomiesięcznego wynagrodzenia, ustalana według zasad obowiązujących przy obliczaniu ekwiwalentu pieniężnego za urlop wypoczynkowy.

Minister właściwy do spraw rolnictwa określi, w drodze rozporządzenia, warunki wypłaty odszkodowania, uwzględniając:

1) w odniesieniu do podmiotów prowadzących w dniu wejścia w życie ustawy działalność hodowlaną

a) gatunek i liczbę chowanych lub hodowanych w dniu wejścia w życie ustawy zwierząt objętych zakazem,

b) utratę zysków z prowadzonej działalności, biorąc pod uwagę wysokość średniego rocznego dochodu osiągniętego w latach 2018–2020 z działalności objętej zakazem,

c) konieczność spłaty zadłużenia, biorąc pod uwagę długoterminowe kredyty udzielone przed dniem wejścia w życie ustawy na działalność objętą zakazem,

d) konieczność spłaty innych zobowiązań, w tym związanych z korzystaniem ze środków europejskich,

e) poniesione nakłady inwestycyjne, biorąc pod uwagę wartość niezamortyzowanych środków trwałych związanych z działalnością objętą zakazem,

f) konieczność wypłaty zwalnianym pracownikom odpraw,

2) w odniesieniu do podmiotów prowadzących chów lub hodowlę drobiu lub ryb - wzrost kosztów prowadzonej działalności wynikający z konieczności utylizacji odpadów dostarczanych podmiotom prowadzącym w dniu wejścia w życie ustawy działalność hodowlaną dotyczącą futerkowych.

Podmioty wykonujące w dniu wejścia w życie ustawy działalność gospodarczą w zakresie uboju zwierząt dokonywanego w szczególny sposób przewidziany przez obrządki religijne związków wyznaniowych, są obowiązane dostosować się do zmian do 31 grudnia 2025 r.

Podmiotom, które poniosły szkodę w związku z koniecznością dostosowania się do zakazu uboju rytualnego przysługuje roszczenie do Skarbu Państwa o odszkodowanie. Roszczenie to przysługuje także hodowcom, którzy ponieśli szkodę w związku z ograniczeniem lub zaprzestaniem chowu lub hodowli zwierząt poddawanych ubojowi dokonywanego w szczególny sposób przewidziany przez obrządki religijne związków wyznaniowych.

„Minister właściwy do spraw rolnictwa przedstawi Sejmowi, w terminie 3 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy, analizę skutków wejścia w życie art. 34 ust. 3a ustawy zmienianej w art. 1, dla hodowców, producentów i gospodarki  narodowej” – podano, dodając, że tenże minister - biorąc pod uwagę swoją analizę - określi, w drodze rozporządzenia w terminie 3 miesięcy od dnia przedstawienia analizy, warunki wypłaty odszkodowania, uwzględniając straty hodowców i producentów, a w szczególności:

1) utratę zysków z prowadzonej działalności, biorąc pod uwagę wysokość średniego rocznego dochodu osiągniętego w latach 2018–2020 z działalności objętej zakazem;

2) konieczność spłaty zadłużenia, biorąc pod uwagę długoterminowe kredyty udzielone przed dniem wejścia w życie ustawy na działalność objętą zakazem;

3) konieczność spłaty innych zobowiązań, w tym związanych z korzystaniem ze środków europejskich;

4) poniesione nakłady inwestycyjne, biorąc pod uwagę wartość niezamortyzowanych środków trwałych związanych z działalnością objętą zakazem;

5) konieczność wypłaty zwalnianym pracownikom odpraw, o których mowa w ustawie z dnia 13 marca 2003 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników.”

I w tym przypadku strona niezadowolona z przyznanego odszkodowania może wnieść powództwo do sądu powszechnego. Powództwo przysługuje także w przypadku niewydania decyzji przez ministra właściwego do spraw rolnictwa w terminie 3 miesięcy od dnia otrzymania przez niego wniosku o wypłatę odszkodowania.