Słabe i ubogie gleby nie pokrywają potrzeb pokarmowych roślin, ponieważ są mało zasobne w przyswajalne składniki pokarmowe, na ogół charakteryzują się kwaśnym lub słabo kwaśnym odczynem, niską zawartością próchnicy i małymi zdolnościami sorpcyjnymi. Wyróżniają je niewłaściwe stosunki wodno-powietrzne oraz nieodpowiednia zwięzłość i skład granulometryczny wpływające na zdolność zatrzymywania wody i składników pokarmowych. W ryzosferze gleb słabych ograniczone jest też życie mikrobiologiczne.

W Polsce mamy na gruntach ornych 32,3 proc. gleb bardzo słabych i słabych z kompleksów przydatności rolniczej: 6 – żytni słaby, 7 – żytni bardzo słaby, 9 – zbożowo-pastewny słaby, 12 – owsiano-ziemniaczany górski, 
13 – owsiano-pastewny górski. Na użytkach zielonych 37,7 proc. gleb zalicza się do tej grupy. Połowę gleb użytkowanych rolniczo charakteryzuje średnia zawartość materii organicznej (1-2 proc.), a 6,2 proc. gleb – niska 
(<1 proc.). Proces mineralizacji substancji organicznej na glebach o niskiej zawartości próchnicy przebiega szybko, a możliwości jej odbudowy w tych warunkach są ograniczone. W Polsce problemem są również gleby kwaśne i bardzo kwaśne stanowiące ok. 53 proc. wszystkich gleb (...).