Częścią jadalną jarmużu są jego mocno karbowane liście koloru zielonego. W sprzedaży istnieją również odmiany wytwarzające liście koloru fioletowego ('Scarlet'). Poza tym odmiany dostępne w handlu różnią się między sobą wysokością, stopniem kędzierzawości liści, tolerancją na mróz, długością okresu wegetacji i tolerancją na żółknięcie liści. Wśród odmian polecane są te, które wykazują dużą mrozoodporność i mogą być pozostawione w gruncie przez całą zimę. Uważa się, że mróz dodatkowo polepsza jakość liści, które stają się delikatniejsze w smaku i pozbawione są goryczki. Najlepsze pod całoroczną uprawę są odmiany, np: 'Arsis F1', 'Reflex F1', 'Trias'.
Jarmuż zazwyczaj uprawia się jako poplon z rozsady i w zależności od terminu zbioru nasiona wysiewa się od maja do końca czerwca, a nawet w sierpniu. Okres produkcji rozsady trwa zwykle 5-6 tygodni. Rośliny wysadza się do gruntu w rozstawie średnio 50 x 50 cm. Odmiany niskie sadzi się gęściej. Wysiewając nasiona późną wiosną i latem, zbiór liści można prowadzić od października do wiosny następnego roku. W uprawie amatorskiej liście zrywa się sukcesywnie, w pierwszej kolejności odcinając je od dołu.
Jarmuż nie ma dużych wymagań pokarmowych i jest odporny na długotrwałe susze. Nawożenie ogranicza się jedynie do kilku gram saletry potasowej (stężenie ok. 0,05%) w dokarmianiu pogłównym. Warzywo udaje się prawie na każdej dobrze spulchnionej glebie, ale nie preferuje podłoży piaszczystych. Do uzyskania dużej masy soczysto-zielonych liści wskazane jest nawadnianie uprawy.
Liście jarmużu można dodawać do sałatek, zup, dań z makaronu, zapiekać (tarta, quiche), a także traktować jako zamiennik szpinaku. Poddane lekkiemu podgotowaniu można je także konserwować lub zamrozić i przechowywać przed długi okres. W krajach zachodnich z jarmużu wyrabiane są także chipsy, dodatkowo wzbogacone przyprawami.
Komentarze