Uprawa ozima cebuli polega na wysiewie nasion do gruntu w drugiej połowie lata. Optymalnym terminem jest okres między 10, a 25 sierpnia. Zbiór plonu prowadzi się wiosną, następnego roku. W zależności od odmiany i fazy zbiorczej z przeznaczeniem na świeży rynek, zbioru dokonuje się już pod koniec kwietnia (zbiór pęczkowy).

Przy uprawie tą metodą cebula jest zbierana znacznie wcześniej, ok. 1,5-2,5 miesiąca od cebuli z siewu wiosennego oraz 1-1,5 miesiąca od uprawy z dymki wysadzanej wiosną. Wczesne odmiany cebuli dojrzewają i załamują szczypior pod koniec maja, a przy ciepłej wiosennej pogodzie nawet już w połowie miesiąca.

W uprawie ozimej istnieje ryzyko wymarzania cebul, szczególnie w bezśnieżne zimy. Groźnym zjawiskiem jest nagłe ocieplenie i występujące po nim okresy mrozów. Zatem uprawę najlepiej prowadzić w rejonach o łagodnej zimie obfitującej w pokrywę śnieżną lub stosować okrywanie agrowłókniną. Drugą wadą tego systemu uprawy jest podatność cebuli na białą zgniliznę.

Ważnym czynnikiem decydującym o mrozoodporności cebuli jest właściwy termin siewu. Powinien być tak dobrany, aby w połowie listopada rośliny posiadały 3-4 liście oraz średnicę szyjki ok. 5-8 mm. Cebula wtedy jest odporna na wymarzanie i odznacza się szybkim wzrostem w okresie wiosennym.

Do uprawy ozimej przeznaczone są specjalne odmiany dnia krótkiego lub pośredniego, tworzące zgrubienia przy 12-14 godzinnym dniu. W uprawie integrowanej dużą przydatność wykazują takie odmiany jak: 'Aldobo', 'Alix', 'Amigo F1', 'Elody', 'Glacier', 'Hi Keeper', 'Ibis F1', 'Imai Early Yellow', 'Keep Well F1', 'Labrador', 'Omega F1', 'Panther', 'Promto', 'Senshyu Yellow', 'Swift' i 'Wolf F1'.