Wybór rejonu uprawy. Najbardziej korzystna jest uprawa grochu w rejonie środkowo-zachodnim kraju, nieco mniej w środkowym i północno-wschodnim.

Wymagania glebowe. Wymagania glebowe grochu są zróżnicowane w zależności od typu odmian i kierunku uprawy. Odmiany jadalne mają większe wymagania niż pastewne, szczególnie barwnie kwitnące. Dlatego odmiany karłowe, biało kwitnące grochu powinny być uprawiane na glebach kompleksów: pszennego dobrego i żytniego bardzo dobrego, półkarłowe, biało i barwnie kwitnące – żytniego bardzo dobrego i żytniego dobrego, a wysokie pastewne, barwnie kwitnące na glebach kompleksów: żytniego dobrego i żytniego słabego. Nie warto uprawiać grochu na cele nasienne na zbyt dobrych glebach, bo powoduje to przedłużenie wegetacji, zwiększa nierównomierność jego dojrzewania oraz zmniejsza plon nasion. Uprawa grochu na glebach przewiewnych ogranicza występowanie pachówki strąkóweczki.

Przedplon. Najlepszymi przedplonami dla grochu są zboża uprawiane w trzecim roku po oborniku. Trzeba unikać uprawy grochu po roślinach okopowych z powodu zwiększonego ryzyka wylegania roślin. Przerwa w uprawie roślin motylkowych na tym samym polu powinna wynosić 4–5 lat. Izolacja przestrzenna od roślin motylkowych ogranicza nasilenie występowania szkodników: mszycy grochowej, oprzędzika pręgowanego i wielożernego. Natomiast uprawa grochu z dala od pól, na których w ubiegłym roku wysiewano groch, zmniejsza liczebność pachówki strąkóweczki.

Nawożenie fosforowo-potasowe. Nawozy fosforowe i potasowe zaleca się wysiać jesienią przed orką przedzimową, jedynie na glebach lżejszych dopuszczalne jest wiosenne stosowanie tych nawozów. Na glebach zakwaszonych nawozy fosforowe lepiej jest zastosować wiosną, aby nie powodować uwstecznienia fosforu (przechodzenia w formy niedostępne dla roślin).

Termin orki przedzimowej. Orka przedzimowa pod groch nie może być wykonana zbyt wcześnie, aby gleba nie osiadła zbytnio przed zimą. Orać trzeba na głębokość 18–22 cm.

Uprawa wiosenna. Należy ją przeprowadzić jak najwcześniej. Powierzchnia roli przed siewem powinna być starannie wyrównana, co ułatwia późniejszy zbiór grochu.

Termin nawożenia azotem. Przedsiewnie wskazane jest zastosowanie startowej dawki azotu (20–30 kg azotu na hektar).

Odmiany. W przypadku zagrożenia askochytozą, fuzaryjnym więdnięciem grochu i rdzą grochu trzeba wysiewać odmiany odporniejsze na te choroby. Dobór odmian szybko rosnących i wcześnie zakwitających, o krótkim okresie kwitnienia i słabym ulistnieniu, zmniejsza zagrożenie wystąpienia pachówki strąkóweczki i wciornastka grochowca.

Nasiona. Nasiona używane do siewu powinny być nie uszkodzone, zdrowe, wyrównane, o dużej zdolności kiełkowania. Przed siewem wskazane jest zaprawienie nasion nitraginą (szczepionką bakteryjną) przeznaczoną dla grochu. Jest to szczególnie ważne na polach, na których groch nie był w ogóle uprawiany lub był uprawiany dość dawno.

Termin siewu. Siew powinien być możliwie jak najwcześniejszy. Opóźnienie siewu o jeden dzień w porównaniu do terminu optymalnego obniża plon nasion grochu o 20 kg na hektar. Wczesny termin siewu sprzyja równomiernym wschodom i przyczynia się do lepszego ukorzenienia roślin i szybszego późniejszego wzrostu. Rośliny dojrzewają szybciej i równomierniej. Dodatkowo wczesny siew grochu ogranicza występowanie mszycy grochowej, oprzędzika pręgowanego i wielożernego oraz pachówki strąkóweczki.

Norma wysiewu. Zależy od wymagań poszczególnych odmian. Na 1 mkw. powinno być wysiane od 80 nasion (odmiany jadalne średnio- i długołodygowe) do 120 nasion (odmiany jadalne krótkołodygowe i wąsolistne). W wypadku odmian pastewnych obsada nasion waha się od 75 (odmiany długołodygowe) do 100 (odmiany o krótkich łodygach). Gęsty siew grochu ogranicza występowanie oprzędzika pręgowanego i wielożernego oraz pachówki strąkóweczki.

Rozstawa rzędów. Gdy chwasty w grochu zwalcza się tylko herbicydami zaleca się rozstawę rzędów 15–20 cm. Gwarantuje ona równomierne rozmieszczenie roślin na jednostce powierzchni, co powoduje lepsze ich nasłonecznienie i równomierniejsze dojrzewanie niż przy szerszej rozstawie (25–35 cm).

Głębokość siewu. Groch ze względu na swój sposób kiełkowania wymaga głębokiego siewu (6–8 cm). Wpływa to korzystnie na kiełkowanie nasion oraz rozwój systemu korzeniowego. Głęboki siew zmniejsza także ryzyko uszkodzenia wschodzącego grochu przez herbicydy doglebowe. Na glebach cięższych i wilgotniejszych groch sieje się płycej, a na lżejszych i uboższych w wodę – głębiej. Nasiona większe (o masie 1000 nasion ponad 230 g) wysiewa się głębiej, a mniejsze – płycej.

Obserwacja plantacji grochu.

Termin niszczenia chwastów. Z powodu powolnego początkowego wzrostu groch łatwo ulega zachwaszczeniu. Chwasty można zwalczać mechanicznie, przeprowadzając bronowanie ukośnie do rzędów przed wschodami i po wschodach grochu, gdy ma nie więcej niż 5 cm wysokości. Nie wolno bronować przed wschodami po zastosowaniu herbicydów doglebowych oraz podczas wschodów.

Zwalczanie chorób i szkodników po przekroczeniu progów szkodliwości. Próg szkodliwości wynosi dla mszycy grochowej: pojedyncze mszyce na 20 proc. roślin w okresie przed kwitnieniem grochu; oprzędzika pręgowanego i wielożernego: 10 proc. roślin z uszkodzonymi liśćmi w okresie od wschodów do stadium 2-3 liści; pachówki strąkóweczki: 1 złoże jaj na 3 roślinach w okresie formowania strąków; strąkowca grochowego: 2 chrząszcze na 1 mkw. w okresie formowania strąków.

Termin desykacji. Na plantacjach nasiennych i konsumpcyjnych, gdy rośliny zaczynają żółknąć, górne strąki staną się pergaminowe, dolne brązowe i suche można wykonać desykację. Zabieg ten należy przeprowadzać tylko wówczas, gdy jest ona niezbędna z powodu znacznych kosztów oraz ryzyka uszkodzenia sąsiednich upraw.

Na plantacjach nasiennych w celu przyśpieszenia dojrzewania grochu, można zastosować preparat Harvade 250 SC w momencie, gdy strąki nabiorą pergaminowego wyglądu, a nasiona są wykształcone i łatwo odpadają od strąków. Natomiast gdy większość strąków straciło intensywną barwę i zaczęło żółknąć można użyć preparat Spodnam 555 SC.

Termin zbioru. Groch może być zbierany jedno- lub dwuetapowo. Bardziej polecany jest zbiór jednoetapowy. Rozpoczyna się go w momencie, gdy około 85 proc. nasion jest twardych, strąki są suche, liście i łodygi zaschnięte. Wczesny zbiór grochu ogranicza występowanie pachówki strąkóweczki. Zbytnie opóźnianie zbioru może doprowadzić do dużych strat z powodu osypywania się nasion. Natychmiast po zbiorze nasiona należy doczyścić oraz dosuszyć do wilgotności maksimum 15 procent.

 Źródło: farmer.pl