W Polsce uprawa rabarbaru ciągle jest niszowa. Ze względu na to, że rabarbar posiada wartościowy kompleks kwasów: jabłkowy, octowy, bursztynowy, octowy i witaminę C (6-23mg/100g s.m.), znalazł szerokie zastosowanie w przemyśle przetwórczym. Pozyskiwany sok jest naturalnym środkiem do zakwaszania i konserwowania produktów spożywczych oraz napojów. Oprócz tego ogonki wykorzystywane są na mrożonki, soki lub kandyzuje.

Rabarbar jest wieloletnią byliną i na jednym miejscu może być uprawiany przez 12 lat. Sukces w uprawie uwarunkowany jest od typu gleby, nawożenia i odmiany. Zanim jednak ktoś zdecyduje się na założenie plantacji , należy wybrać odpowiednią odmianę.

Do uprawy towarowej najlepiej jest wybrać kwalifikowany materiał roślinny, który jest produkowany poprzez wysiew nasion oraz prowadzona jest wieloetapowa selekcja. Cykl produkcji sadzonek trwa kilka miesięcy. Jeszcze przed wysadzeniem na miejsce stałe, rośliny w multiplatach są nawożone poprzez fertygację. Selekcja odmiany przebiega na podstawie oceny wielkości, kształtu i wybarwieniu ogonków liściowych. Rośliny gotowe są do posadzenia, gdy posiadają 2-4 liści.

W zależności od rynku zbytu i przeznaczenia rozróżniamy rabarbar o czerwonych ogonkach i zielonych. Zwraca się dużą uwagę, aby odmiany z czerwoną skórką posiadały również czerwony miąższ po przekrojeniu. Zielone odmiany posiadają delikatne czerwone smugi na skórce, a po przekrojeniu są zielone. O zabarwieniu łodygi decydującą rolę odgrywa właściwe nawożenie NPK.

W uprawie rabarbaru czerwonego ważne jest nawożenie potasem. Zbyt niska zawartość w glebie tego pierwiastka oraz za dużo azotu, prowadzi do zielenienia łodyg. Należy odpowiednio zbilansować stosunek NPK w oparciu o wykonaną analizę chemiczną gleby. Orientacyjne dawki danego składnika na hektar uprawy wynoszą: 170 kg N, 70-120 kg P 120-200 kg K.

Pod uprawę rabarbaru najlepsze są gleby dobrze magazynujące wodę o odczynie na poziomie 7,00 pH. Kwasowość gleby nigdy nie powinna spaść poniżej 5,5 pH. Przed wysadzeniem należy dokładnie odchwaścić glebę z wieloletnich chwastów oraz wykonać głęboką orkę. Na plantacji ważna jest profilaktyka i stosowanie nawozów z mikroelementami lub biostymulatorów, ponieważ rabarbar nie posiada ustalonego programu ochrony.

Zbiór ogonków rabarbaru przeprowadza się ręcznie poprze ich wyłamywanie na zewnątrz. Z hektara można zebrać od 30-50 ton. W optymalnych warunkach ogonki liściowe mogą dorastać do 1 m długości i ważyć nawet 1 kg. Po zbiorze w jednej karpie zostawiamy wszystkie liście nie przekraczające 20 cm długości. Na plantacjach towarowych należy sukcesywnie usuwać pędy kwiatostanowe. Jeśli tego nie wykonamy wówczas straty w plonie wynoszą nawet 3-5 łodyg z jednej karpy.

W zależności od przeznaczenia ogonki liściowe obcina się na dwa sposoby. Do przemysłu wycinamy fragment z dolnej części łodygi i całą blaszkę liściową. Z przeznaczeniem do konsumpcji, na świeży rynek zostawiamy cześć blaszki liściowej. Dla plantacji rabarbaru groźne są opady gradu, które dziurawią ogonki i liście i tym samym obniżają jakość plonu.