W okresie zimowym bukiety z suszonych kwiatów okazują się być prawdziwą ozdobą domu oraz są źródłem wakacyjnych wspomnień. Odpowiednio zasuszone wyglądają atrakcyjnie zachowując, fakturę, elastyczność czy barwę. Które wybrać gatunki roślin oraz jaki sposób suszenia?

Materiał roślinny w postaci kwiatów, liści, owoców, pędów zbieramy w słoneczne dni i najlepiej przed południem, kiedy zdążyły dostatecznie obeschnąć, a jednocześnie nie straciły turgoru, czyli nie są zwiędnięte. Sposób cięcia również jest dość istotny i powinien być wykonany za pomocą ostrego narzędzia. W przypadku nasienników wybieramy świeże te, które dopiero utworzyły się.

Wybór gatunków roślin, które nadają się do suchych bukietów jest dość duży, a sukces ich suszenia zależy głównie od wyboru odpowiedniego sposobu utrwalania względem danego gatunku czy rodzaju materiału roślinnego.

Liście, kwiaty suszków, ulistnione pędy lub z owocami preparuje się używając gliceryny. Dzięki temu materiał roślinny jest trwały, nie osypuje się, nie osadza się kurz, a spreparowane liście czy owoce są elastyczne. Metodę te wykorzystujemy do utrwalania czerwonych pędów buka, srebrnych eukaliptusa, bluszczu, liście magnolii, platana, strąki glediczii, fasoli wielkokwiatowej czy pędy berberysu z owocami.

Roztwór do preparowania powinien składać się z gliceryny i czystej przegotowanej wody w stosunku 1:2. Końcówki pędów roślin zanurzamy w roztworze, a całą roślinę dodatkowo opryskujemy sporządzoną mieszaniną. Po ok. 3 tyg. kiedy dostatecznie materiał roślinny jest przesiąknięty, należy za pomocą papierowych ręczników osuszyć go.

Metoda zielarska polega na suszeniu roślin, które są związane są w pęczki i zawieszone kwiatami w dół. Warunki jakie powinny panować do prawidłowego zasuszenia to: ciemność, cyrkulacja powietrza i temperatura ok. 20°C.

Ta metoda jest najbardziej uniwersalna i za jej pomocą można suszyć takie rośliny jak: zatrwian, kocanki piaskowe i ogrodowe, krwawniki, szarłaty, przegorzan, złociszek, anafalis, lawendę, kraspedię, dzwonki irlandzkie, jeżówkę purpurową, miechunkę rozdetą, czyściec wełnisty, wrotycz, nawłoć, celozję, nasienniki miesięcznicy rocznej i trawy.

W pozycji naturalnej, czyli kwiatami do góry suszymy rośliny o sztywnych pędach, np. pałka wodna ostróżka, hortensje, mikołajek, gipsówka, krokosz, liatrę kłosową. Rośliny, czasami jeszcze w fazie pąków, wstawiamy do wysokiego naczynia z niewielką ilością wody na dnie. Po wykorzystaniu przez roślinę całej wody, pozostawiamy ją w takim stanie, aż do ususzenia w jasnym, ale nie słonecznym miejscu.

Metoda suszenia na siatce, jest pomocna w utrwalaniu materiału roślinnego o dużych i ciężkich kwiatach, np.: słoneczniki, dziewięćsiły, szczeć, czosnek ozdobny, kalia, karczoch kolby kukurydzy kolorowej. Przez dziurki przekładamy łodygi roślin, tak aby swobodnie zwisały, a górna część sztywno była osadzona na powierzchni siatki.

W materiale sypkim (piasek z boraksem, mąką kukurydzianą, żel krzemionkowy, kasza manna) utrwalamy kwiaty z dużą ilością płatków, np.: aksamitki, dalia ogrodowa, róże, piwonie, goździki, rudbekie, cynie. Kwiaty nie marszczą się, płatki są gładkie i zachowują kolor.

W pudełku z otworami na dnie przekładamy łodygi kwiatów. Rośliny nie powinny stykać się ze sobą. Następnie do środka wsypujemy sypki materiał całkowicie przykrywając główki kwiatów. Pudełka z żelem krzemionkowym przykrywamy, aby nie pobierały wilgoci.

Za pomocą lakieru do włosów można utrwalić ten materiał roślinny, który jest bardzo delikatny i po pewnym czasie rozsypuje się, np. dmuchawce kozibroda łąkowego, pałkę wodną, czy nasienniki sasanki, powojnika tanguckiego, zawilca wielkokwiatowego, wełnianki, kuklika.