W szklarni lub pod folią można paprykę wysadzać od połowy maja, a z sadzeniem do gruntu lepiej jeszcze poczekać ze dwa tygodnie. Kupując sadzonki, trzeba zwracać uwagę, aby nie miały one cienkich pędów, nie były jasnozielone czy żółknące. Dołek, w którym sadzi się paprykę, powinien być trzykrotnie większy niż bryła korzeniowa. Wykopaną z dołka ziemię miesza się z kompostem i taką mieszanką wypełnia się częściowo dołek tak, aby posadzić roślinę nie głębiej niż uprzednio rosła w pojemniku. Wokół posadzonej i podlanej obficie sadzonki należy rozsypać pełnoskładnikowy nawóz. Do odmian nadających się do uprawy polowej należą m.in. papryki o owocach zielonych Promyk i Roberta, o owocach żółtych Maja, Poznańska słodka, Remi, Etiuda, Rumba F1, Podstolina i Telimena, a z czerwonych Ożarowska , Trapez, Roberta F1, Gloria, Hajduczek. Upowszechnianie się dań kuchni południowej sprawiło większe zainteresowanie uprawą papryki ostrej. Jej wymagania cieplne są bardzo duże, dlatego w naszych warunkach lepiej uprawiać ją w pojemnikach niż w gruncie. Sadzonki wysadza się do doniczek (o średnicy co najmniej 30 cm) po 15 maja. Przy ciepłej pogodzie doniczki można wystawić na zewnątrz, ale przed chłodami należy je okryć folią, a najlepiej zabrać do domu. Papryka ostra jest rośliną ciepłolubną i w temperaturze poniżej 15 st. C zrzuca kwiaty i nie związuje owoców. Jeśli uprawia się paprykę w gruncie, należy w połowie maja przykryć grządkę czarną folią, a sadzonki umieścić w otworach wyciętych w folii. Do połowy czerwca powinno się okrywać rośliny kołpakami z folii. Do odmian nadających się do uprawy w tunelu i w gruncie należą: Cyklon, Rokita, Tajfun.

Seler po ogrodnikach
Seler ma duże wymagania pokarmowe i potrzebuje gleb ciepłych, zasobnych w próchnicę i lekko wilgotnych. Rozsadę selera można sadzić do gruntu dopiero po zimnych ogrodnikach, w rzędach w rozstawie 40 cm. Roślin nie należy sadzić głębiej niż uprzednio rosły w doniczkach. Mamy do wyboru kilka bardzo dobrych odmian krajowych. Są to odmiany wczesne: Helios, Jabłkowy, Feniks, Talar i Odrzański, oraz odmiany średnio późne Gol i Zagłoba. Wymienione odmiany mają kształt kulisty. Ale bardzo dobre są też odmiany o kształcie owalnym, takie jak Edward czy Makar.

Kard jak szparag
Częścią jadalną karda są grube, mięsiste ogonki liściowe, których smak przypomina trochę szparagi. Z wyglądu kard jest podobny do karczocha i należy do tej samej rodziny. W naszym klimacie uprawiany jest wyłącznie z nasion, jako roślina jednoroczna. Sadzonki wysadza się do gruntu po 15 maja, ale można o tej porze roku wysiać nasiona wprost do gruntu w rozstawie 1 m, po dwa do trzech nasion w gnieździe. Po wschodach zostawia się najsilniejszą siewkę. By wytworzyć silne ogonki liściowe, kard wymaga dużo miejsca (ok 1 m). Kard najlepiej udaje się na stanowiskach ciepłych, zacisznych i osłoniętych od wiatru.

Źródło "Farmer" 09/2006