Prawidłowo wykonany siew kukurydzy jest ważnym elementem warunkującym uzyskanie wysokich plonów. Błędy popełnione podczas tego zabiegu przyczyniają się do opóźnienia wschodów czy redukcji obsady, co wpływa negatywnie na dalszy rozwój rośliny.
W Polsce termin siewu kukurydzy przypada między trzecią dekadą kwietnia a połową pierwszej dekady maja. Fenologicznym wskaźnikiem terminu siewu jest kwitnienie mniszka lekarskiego, tarniny czy czereśni. Przy podjęciu decyzji o siewie kukurydzy należy kierować się temperaturą gleby. Kukurydza kiełkuje w temperaturze gleby powyżej 6-8°C dla odmian typu flint i około 8-10°C dla odmian o ziarnie w typie dent. Niewskazane jest zarówno przyspieszenie, jak i opóźnienie siewu. Zbyt wczesny siew może pogorszyć wschody, a zbyt późny obniża plony. Gęstość siewu tej rośliny uzależniona jest od wielu czynników: warunków środowiskowych, rozkładu opadów deszczu podczas wegetacji, kierunku użytkowania i wczesności odmiany. Każda odmiana ma indywidualne zalecenia zgodnie z przeznaczeniem, a odpowiednia obsada roślin na polu decyduje o plonie i jego jakości. Nadmierne zagęszczenie powoduje szybsze wyczerpanie zapasów wody i zwiększa liczbę drobnych, słabo zaziarnionych kolb. Na glebach wilgotnych i cięższych kukurydzę sieje się na 3-4 cm, na glebach lekkich i słabszych na 5-6 cm.
Pole, na którym przeprowadzono siew należy do 3-4 klasy bonitacyjnej. Przedplonem była tu pszenica. Przed siewem pole nawożono pofermentem z biogazowni i 200 kg/ha soli potasowej. Podczas siewu zastosowano dawkę startową w postaci 100 kg fosforanu amonu. Odsadę założono na 80 tys. nasion/ha, a siewnik ustawiono na 85 tys. Wysiewaną odmianą była Dekalb DCK 3939. Jest to odmiana o wysokim potencjale plonowania i sile kiełkowania 95%. Charakteryzuje się wysoką tolerancją na suszę i na inne stresy. Siew przeprowadzono siewnikiem precyzyjnym Tempo L. Maszyna pracowała z prędkością 13-14 km/h.


Materiał chroniony prawem autorskim - zasady przedruków określa regulamin.
WSZYSTKIE KOMENTARZE (4)