Cynk podnosi efektywność nawożenia azotem, umożliwiając utrzymanie poziomu plonowania przy niższym nawożeniu tym makroelementem. Gleba dobrze w niego zaopatrzona pozwala na obniżenie kosztów produkcji. W dużym stopniu nie jest on jednak dostępny dla roślin. Przy nawożeniu kukurydzy stosuje się zwykle duże dawki nawożenia fosforowego, które ogranicza zawartość w glebie dostępnego cynku.
Jego plonotwórcza rola sprowadza się do lepszego zagospodarowania dawki azotu, oraz szybszej jego przetworzenia. Efektywność spada wraz ze stopniem przenawożenia i tym makroelementem.

Niedobór występuje głównie na glebach piaszczystych i ilastych, a także pH > 7,0, o dużej zawartości substancji organicznych. Wpływ na spadek dostępności cynku ma wspomniane już wysokie nawożenie fosforowe i spadek lub zaniechanie stosowania nawozów organicznych.


Objawy niedoboru pojawiają się także przy chłodnej i wilgotnej pogodzie, gdzie słabo rozwinięty system korzeniowy powoduje spadek pobierania składników pokarmowych z głębszych warstw gleby.

Typowe dla kukurydzy objawy niedoboru tu: szerokie białe przebarwienia po obu stronach nerwu środkowego liścia, zaczynające się one od jego nasady i zwykle nie dochodzące do jego wierzchołka. Przebarwienia występują też przy pozostałych nerwach. Innymi objawami są chlorozy punktowe, lub podłużne na liściach, skrócenie międzywęźli, zmniejszona powierzchnia liści. Niedobór może skutkować opóźnionym terminem wyrzucania wiech, czy kwitnienia. Ziarniaki wówczas mają białawo-szary o kolor.

Dobrym terminem stosowania nawożenia dolistnego w kukurydzy jest faza 3-4 liści. Największa przyswajalność określana jest na fazę 6-8 liści, dlatego do tego terminu powinniśmy przeprowadzić nawożenie cynkiem w ilości 0,5 - 1,5 kg/ha. Przy czym w przypadku stosowania nawozów zawierających chelaty cynku, powinniśmy obniżyć dawkę ze względu na ich lepszą przyswajalność w stosunku do siarczanów i tlenków. Jeżeli nie wykonaliśmy tego zabiegu w tym czasie możemy przeprowadzić go do fazy 10 liści, ale jego efektywność spadnie.