Najwłaściwszy moment do aplikacji manganu przypada na początek pąkowania. Pierwiastek aplikuje się w tym czasie razem z borem.

Mangan razem z miedzią bierze udział we wszystkich głównych funkcjach w roślinie: fotosyntezie, gospodarce hormonalnej rośliny, zwiększeniu odporności na choroby. Aktywuje kilka enzymów odpowiedzialnych za rozpad węglowodanów i bierze udział w redukcji azotanów, a także tworzeniu chloroplastów.

Mangan stymuluje pobieranie fosforu i w ten sposób pośrednio wpływa na rozwój systemu korzeniowego. Deficyt manganu powoduje zahamowanie wydłużania się korzeni, objawy niedoboru są widoczne w środkowej jego części, w postaci przewężeń. Gorsze jest przez to przewodzenie roztworu glebowego do pozostałych części rośliny.

Brak manganu powoduje zahamowanie wzrostu roślin, chlorozy młodych liści roślin, smugowate plamy pomiędzy żyłkami, opadanie liści.

Nawożąc dolistnie nie aplikuje się zbyt wielu mikroskładników jednorazowo w jednym zabiegu. Lepiej podzielić dokarmienie dolistne na kilka zabiegów, w których wprowadza się poszczególnie mikroskładniki.