Potas jest jednym z tych makroskładników, który:

  • Reguluje podstawowe procesy przemiany materii roślin - odpowiednie żywienie potasem pozwala zwiększyć zawartość cukru w burakach, skrobi w ziemniakach i ziarnie zbóż, tłuszczów w nasionach roślin oleistych.
  • Odpowiada za gospodarkę wodą – rośliny dobrze zaopatrzone w potas mają niski współczynnik transpiracji i wyższą siłę ssącą, tzn. lepiej pobierają wodę glebową i utrzymują ją w komórkach liści (niedobór potasu objawia się m.in. zwiędłym pokrojem roślin). Zużywają mniej wody na wyprodukowanie suchej masy, są odporniejsze na suszę i przymrozki.
  • Wpływa na wzrost - niektóre reakcje przebiegają tylko w obecności jonów potasu.
  • Warunkuje zdrowotność roślin na choroby - dobre odżywienie potasem to mniejsze występowanie np. rdzy w zbożach, zarazy w ziemniakach. Jeśli pierwiastek jest obecny w wystarczających ilościach wówczas synteza białek zachodzi bez zakłóceń. Oznacza to mniej wolnych aminokwasów w liściach, które są źródłem azotu (pożywienie) dla grzybów pasożytniczych.

Potas (oraz fosfor) wskazane jest wysiewać już jesienią, ale nie na wszystkich glebach. Na glebach bardzo kwaśnych, bardzo lekkich i organicznych, szczególnie torfowych nawożenie potasem stosuje się wiosną.

Rośliny pobierają z potas w postaci jonów K+ i jest on zazwyczaj szybko pobierany w porównaniu z innymi jonami. Równie szybko jest transportowany do nadziemnych części roślin, głównie liści. Może wędrować zarówno w kierunku wierzchołka rośliny, jak i korzenia, a następnie przechodzić do gleby. Potas jest ruchliwy, ale w mniejszym stopniu niż azot (współczynnik dyfuzji potasu wynosi 10-7 cm2/s), dlatego trzeba go podać odpowiednio wcześniej zanim zastosuje się azot.