W przypadku zbóż, nawożenie nalistne magnezem jest niezbędne. Magnez podaje się razem z siarką. Do nalistnego nawożenia wykorzystuje się 5 proc. roztwór (5 kg/100 l wody) siedmiowodnego siarczanu magnezu, lub 3 proc. roztwór jednowodnego siarczanu magnezu, lub wieloskładnikowe nawozy płynne, które w swoim składzie zawierają m.in. magnez, ale przede wszystkim mikroelementy.

Po zastosowaniu 200–300 l/ha, 5 proc. roztworu siedmiowodnego siarczanu magnezu, wprowadzone zostaje ok. 3–4,5 kg MgO i 2,5 do ok. 4 kg S/ha. Nawet tak niewielkie ilości magnezu (oraz siarki) wywierają istotny wpływ na wzrost i rozwój roślin.

Oprysk drobnokroplisty powinien być wykonywany podczas małego nasłonecznienia i przy niższych temperaturach, najlepiej wieczorem lub wcześnie rano, ale nie na rośliny pokryte rosą, ze względu na niebezpieczeństwo ociekania cieczy roboczej.

Stosując mocznik i dodając środki ochrony roślin, należy stosować je w mniejszych zalecanych dawkach, ponieważ w połączeniu z mocznikiem działają one silniej. W przypadku łączenia zabiegu nawożenia z zabiegami ochrony roślin, termin wykonania oprysku dostosowuje się do optymalnego terminu ochronnego.

Nawożenia magnezem tylko formie aplikacji nalistnej nie należy stosować w sposób trwały, gdyż ok. 60 proc. pobranego magnezu, wynoszone jest wraz z plonem. Oznacza to, że następuje szybki jego ubytek z gleby. Można sobie pozwolić na rezygnację (w pewnym okresie czasu) z doglebowej aplikacji tego makroskładnika, jeżeli analiza zasobności gleb wykaże wysoką jego ilość.