Zakłady Chemiczne Luboń wprowadziły na rynek w tym roku nowy nawóz  Lubofoska 5-10-15. Zawiera 5 proc. azotu w formie amonowej, 10 proc. fosforu, 15 proc. potasu, 12,5 proc. wapnia i 30 proc. siarki. Nawóz ten jest produkowany na bazie superfosfatu prostego, w którym nośnikiem fosforu jest łatwo rozpuszczalny w wodzie fosforan wapnia. Dlatego Lubofoska nadaje się do stosowania na glebach wyczerpanych z fosforu i potasu, w których szczególnie ważne jest szybkie uwalnianie składników do roztworu glebowego. Z tych samych powodów Lubofoskę można polecić do nawożenia roślin, które mają krótki okres wegetacji. Nie trzeba się przy tym obawiać, że składniki z nawozu nie zostaną wykorzystane przez rośliny. Zdecydowana większość roślin uprawnych pobiera więcej potasu niż fosforu, co uwzględniono w nowym produkcie. Stosunek zawartości potasu i fosforu w Lubofosce, wynoszący 1:1,5, pozwala na szerokie stosowanie tego nawozu w uprawie rzepaku, zbóż jarych i ozimych, kukurydzy oraz roślin okopowych.

Lubofoska 5-10-15 jest nawozem kompletnym, gdyż poza azotem, fosforem i potasem zawiera także wapń i siarkę. Szczególnie ważna jest zawartość siarki w nawozie. Siarka jest składnikiem, którego niedobory są coraz częściej obserwowane nie tylko na plantacjach rzepaku, lecz także na zbożach i roślinach okopowych. Pochodzi ona z siarczanu amonu i siarczanu wapnia, związków o różnej rozpuszczalności. To sprawia, że aniony siarczanowe są uwalniane z nawozu podczas całego sezonu wegetacyjnego. Azot zawarty w nawozie w pełni zaspokaja jesienne zapotrzebowanie ozimin na ten składnik, a w wypadku roślin jarych pozwala na zmniejszenie dawek nawozów azotowych.

Nowa Lubofoska jest nawozem granulowanym, dobrze rozpuszczalnym w wodzie, a tym samym szybko działającym. Wszystkie składniki są łatwo przyswajalne dla roślin. Dzięki rozbudowie nowej linii technologicznej Lubofoski nie zbrylają się i nie pylą.

Ze względu na amonową formę azotu Lubofoska 5-10-15 jest nawozem przeznaczonym do przedsiewnego stosowania. Szczególnie polecana jest na stanowiskach ubogich w potas i średnio zasobnych w fosfor. Może być również zastosowana pod ziemniaki, buraki cukrowe, rośliny strączkowe i motylkowe drobnonasienne uprawiane w mieszankach z trawami. Jako nawóz o wysokiej rozpuszczalności w wodzie, polecana jest do stosowania na łąki i pastwiska jako nawóz pogłówny. Skład nawozu całkowicie pokrywa zapotrzebowanie zbóż ozimych i rzepaku, ponieważ po przedsiewnym nawożeniu tych roślin niepotrzebne jest dodatkowe jesienne nawożenie. Dopiero wiosną stosuje się odpowiednio pogłówne dawki nawozu azotowego. Również przy stosowaniu wiosennym dodatkowo wymagane jest tylko pogłówne nawożenie uzupełniające azotem.

Najwyższą efektywność uzyskuje się stosując Lubofoskę przedsiewnie, mieszając z glebą na głębokość 10-20 cm podczas wykonywania przedsiewnych zabiegów uprawowych. Nawóz nie zawiera składników ograniczających kiełkowanie nasion, co umożliwia siew po 2-4 dniach od nawożenia. Na użytkach zielonych nawóz należy stosować powierzchniowo i rozsiać wczesną wiosną, jednorazowo według dawki fosforu i potasu przeznaczonej na cały okres wegetacyjny.

Dawki Lubofoski 5-10-15 zaleca się stosować według potrzeb nawozowych uprawianej rośliny, zasobności gleby w przyswajalny fosfor i potas oraz spodziewanego plonu. W uprawie zbóż ozimych przy oczekiwanym plonie ziarna 5 t z hektara wahają się one od 350 kg na hektar przy wysokiej zawartości fosforu i potasu przyswajalnego w glebie do 650 kg na hektar przy zawartości niskiej. W uprawie zbóż jarych (4 t z hektara) należy zastosować od 320 do 600 kg nawozu na hektar. Pod rzepak ozimy (3 t z hektara) powinno się rozsiać 500-750 kg Lubofoski. Buraki cukrowe uprawiane na oborniku (40 t z hektara) wymagają zastosowania 500-800 kg nawozu na hektar, a ziemniaki (także uprawiane na oborniku, 25 t z hektara) 400-700 kg na hektar. Pod rośliny strączkowe uprawiane na nasiona (2,5 t z hektara) należy zastosować 300-600 kg Lubofoski na hektar. Na łąki (6 t siana z hektara) trzeba rozsiewać 400-750 kg nawozu. Natomiast rośliny motylkowe z trawami uprawiane na zielonkę (50 t z hektara) i rośliny motylkowe w uprawie polowej przeznaczone na zielonkę (45 t z hektara) powinny być nawożone nawozem w dawce 500-800 kg na hektar. (art.)

Źródło "Farmer" 23/2005