Gnojowica
Około 60 proc. azotu zawartego w gnojowicy występuje w związkach łatwo przyswajalnych dla roślin, a fosfor i potas są wykorzystywane w takim samym stopniu, jak w nawozach mineralnych. Straty azotu zachodzące podczas przechowywania gnojowicy można zmniejszyć poprzez przykrycie zbiorników, ale jest to bardzo kosztowne.

W latach suchych i na glebach lżejszych efektywność nawożenia gnojowicą jest mniejsza niż obornikiem. Natomiast w latach wilgotnych, przy znacznej wilgotności gleby, są one zbliżone. Gnojowica działa szybciej niż obornik, ale jej działanie następcze w kolejnych latach po zastosowaniu jest znacznie słabsze niż obornika.

Skład gnojowicy bydlęcej (wg Maćkowiaka): Makroelementy (proc.): azot  - 0,45, fosfor - 0,2, potas - 0,6, sód - 0,09, magnez - 0,1, wapń - 0,3,. Mikroelementy (mg/kg): bor - 3,5, miedź - 3,7, mangan - 18,7 g, cynk - 20, molibden - 0,3, kobalt - 0,15.

Skład gnojowicy świńskiej: Makroelementy (proc.): azot  - 0,64, fosfor - 0,4, potas - 0,3, sód - 0,09, magnez - 0,1, wapń - 0,3. Mikroelementy (mg/kg): bor - 3, miedź - 10,4, mangan - 21,4, cynk - 39,7, molibden - 0,17, kobalt - 0,09 mg/kg.

Gnojówka
Gnojówka jest głównie nawozem azotowo-potasowym, a oba te składniki są w formie łatwo przyswajalnej dla roślin. Zawiera natomiast nieznaczne ilości fosforu. Dlatego przy nawożeniu gnojówką trzeba pamiętać o uzupełnieniu brakującej ilości fosforu w nawozach mineralnych.

Azot występuje w gnojówce w formie amonowej, która łatwo ulatnia się do atmosfery. Dlatego gnojówka powinna być przechowywana w zbiornikach szczelnie zamkniętych, a na jej powierzchni należy rozlać cienką warstwę zużytego oleju. Źle przechowywana, czyli przy dostępie powietrza i wody, szybko traci wartość nawozową.

Skład gnojówki: Makroelementy (proc.): azot - 0,4, potas - 0,8, chlor - 0,4, siarka - 0,2. Mikroelementy (mg/kg ): bor - 3,1, mangan - 0,73, cynk - 0,55, miedź - 0,036, molibden - 0,014.

Pamiętaj!

  • Gnojowicę i gnojówkę można stosować od 1 marca do 30 listopada, najlepiej wczesną wiosną, na nieobsianą glebę.
  • Można je stosować pogłównie na rośliny, z wyjątkiem roślin przeznaczonych do bezpośredniego spożycia przez ludzi lub na krótko przed ich skarmieniem przez zwierzęta.
  • Gnojowicy i gnojówki nie wolno stosować na polach o nachyleniu większym niż 10 proc., jeśli pola te nie są pokryte roślinami.
  • Niedopuszczalne jest stosowanie gnojowicy i gnojówki na glebach zalanych wodą, przykrytych śniegiem lub zamarzniętych.
  • Dawki gnojowicy i gnojówki należy ustalać według zawartości azotu działającego. Jego zawartość oblicza się poprzez pomnożenie zawartości azotu całkowitego przez równoważnik nawozowy. W wypadku gnojowicy wynosi on 0,5 dla terminu jesiennego i 0,6 - dla wiosennego. W wypadku gnojówki jest to odpowiednio 0,5 i 0,8. Roczna dawka gnojowicy i gnojówki nie powinna przekraczać 45 mszesc (170 kg azotu) na hektar.
  • Gnojowicę i gnojówkę najlepiej jest wprowadzać bezpośrednio do gleby za pomocą węży rozlewowych połączonych z zębami kultywatora. Stosowanie pogłówne tych nawozów odbywa się przy użyciu węży rozlewowych. Tylko na użytkach zielonych i trwałych uprawach polowych dopuszcza się stosowanie płytek rozbryzgowych.
  • Gnojowicę i gnojówkę można stosować, gdy poziom wody gruntowej jest poniżej 1,2 m.      

Źródło: "Farmer" 20/2006