Jeżeli roślina nie będzie w stanie pobrać tego składnika przed wystąpieniem fazy krytycznej, grozi to nieodwracalnym spadkiem plonu, którego nie jesteśmy w stanie wyrównać w późniejszych fazach rozwojowych rośliny.

Azot jest w glebie bardzo mobilny i może ulec stratom. Dlatego bardzo ważnym jest, aby całkowitą dawkę nawozu dzielić na mniejsze części i stosować je zawsze w okresach gdy możliwe jest szybkie jego pobranie przez roślinę czyli w takich momentach by w tzw punktach krytycznych roślina była dobrze zaopatrzona w azot.

Przekształcanie azotu pobranego przez roślinę zachodzi podczas różnych procesów metabolicznych i fizjologicznych związanych z tworzeniem plonu.

Termin stosowania azotu zawsze powinien być dostosowany do indywidualnych potrzeb roślin, tempa jej wzrostu i możliwości pobierania azotu.

Dla większości roślin uprawnych ma to szczególne znaczenie w dwóch przypadkach, które zawsze związane są odpowiednimi fazami rozwojowymi. Pierwszy dotyczy momentu najintensywniejszej budowy pierwotnych elementów struktury plonu. Drugi, późniejszy związany jest z realizacją plonu w fazach tworzenia i wzrostu organów generatywnych.

W praktyce rolniczej by zwiększyć efektywność pobierania azotu należało by po pierwsze w miarę precyzyjnie określić całkowitą dawkę nawozową. Po drugie wyznaczyć termin ich aplikacji zgodny z dynamiką tworzenia plonu. Ważnym też jest również dobór formy nawozu azotowego i sposobu aplikacji.

Profesor Grzebisz tłumaczył te zasady na przykładzie kilku gatunków uprawnych.

I tak dla kukurydzy standartowo zaleca się stosowanie dawek dzielonych, tj. 50-70 proc. dawki przedsiewnie (im gleba lżejsza tym mniej) i pozostałą część pogłównie, w fazie 4-5 liścia. Ważne jest, aby zabieg pogłówny nie był spóźniony, gdyż intensywne pobieranie składników pokarmowych przez kukurydzę rozpoczyna się od fazy 6-7 liści, w której tworzą się zawiązki przyszłych kolb i jeśli błąd popełnimy na tym etapie rzutować to będzie na końcowym plonie. Zatem wskazane jest, aby od tej fazy rośliny miały do dyspozycji w glebie znaczne ilości dostępnego azotu.

Ważna też jest wielkość dawki. Musi być precyzyjnie wyznaczona w zależności od siedliska rośliny. W stanie umiarkowanego niedoboru azotu roślina zwiększa transport związków węgla do korzeni i rozbudowuje system korzeniowy. W warunkach przenawożenia azotem roślina staję się leniwa, nie inwestuję w rozbudowę systemu korzeniowego, lecz w organy odpowiedzialne za przebieg fotosyntezy czyli liście. W takim przypadku roślina może mieć problemy z poborem pozostałych składników pokarmowych oraz być wrażliwa na niedobór wody.