• Stosowanie dolistnego siarczanu magnezu ma charakter głównie wspomagający.
  • Nadchodzący tydzień to dobry czas na aplikację tymi składnikami.
  • Zazwyczaj aplikuje się go wraz mikroelementami, jak również z ochroną fungicydową.

 Siarczan magnezu w zbożach

Spoglądając na stan upraw ozimin w naszym kraju, widoczne są osłabienia roślin. Zboża są przebarwione, miejscami pożółknięte, a przyczyn tego może być kilka.

Dlaczego zboża ozime żółkną? Możliwe tegoroczne scenariusze

Czytaj więcej

Dlaczego zboża ozime żółkną? Możliwe tegoroczne scenariusze

Oczywiście duży wpływ będą miały dobowe wahania temperatury (z przymrozkami w nocy), bądź właśnie niedobory składników takich jak siarka czy magnez.

Siarka wpływa na prawidłowe pobieranie azotu, poprawia zawartość białka w ziarnach co znacznie podnosi jakość plonu. Natomiast magnez m.in. sprzyja pobieraniu składników mineralnych z gleby, poprawia wykorzystanie innych makroelementów. Na wyprodukowanie 8 t/ha ziarna pszenicy ozimej potrzebuje ona dostarczenia 35-45 kg MgO i 35-40 kg S/ha. Jako, że gleby w naszym kraju są słabo zasobne w te makroelementy, rośliny będą wymagały ich uzupełnienia. Dodatkowo, ze względu na łatwe wymywanie magnezu, po raczej deszczowym zeszłorocznym sezonie warto zwrócić uwagę na jego dostarczenie roślinom. Określoną pulę magnezu mogliśmy także "wynieść" z pola, wraz ze stosunkowo wysokimi plonami jakie notowaliśmy w roku 2021. 

Do zabiegu dolistnego nawożenia pszenicy ozimej powszechnie stosowany jest siedmiowodny siarczan magnezu. Można wykorzystać też siarczan magnezu jednowodny w stężeniu 2,5 proc, jednak rozpuszczalność jego jest słabsza. Stężenie cieczy roboczej podczas aplikacji siedmiowodnym siarczanem magnezu, powinno wynosić 5%. W odniesieniu do zbóż zalecane jest stosowanie dokarmiania siarczanem magnezu od fazy pełni krzewienia do początku strzelania w źdźbło. Zależnie od kondycji rośliny wykonujemy jeden lub dwa zabiegi. 

Siarczan magnezu stosowany w rzepaku

Rzepak ozimy na wyprodukowanie 4 t/ha nasion potrzebuje 35-50 kg MgO i 50-60 kg S/ha. Skutkiem niedoboru siarki w tej uprawie są rozległe chlorozy, a w przypadku magnezu chlorozy przechodzące w nekrozy liści. Ze względu na duże zapotrzebowanie rzepaku na siarkę, najczęściej składnik ten podawany jest wraz z ruszeniem wiosennej wegetacji, często także w formie dolgebowej aplikacji siarczanem magnezu (np. w postaci kizerytu). Należy jednak zwrócić uwagę, że wykorzystanie azotu, a więc i siarki oraz magnezu, ze względu na suchy marzec było ograniczone i opóźnione. Zastosowany wczesną wiosną kizeryt nie rozpuszczał się w obliczu braku opadów. Wprowadzone w ten sposób składniki nie spełniały zatem swoich funkcji na czas i rzepak może wykazywać objawy ich deficytu. Warto zatem wspomagająco zaaplikować także siarczan magnezu w tej uprawie, pomimo aplikacji doglebowej. W celu dostarczenia tych składników, wykonywane są najczęściej 2 zabiegi.  W uprawie rzepaku najczęściej stosuje się siarczan magnezu w postaci 5% roztworu (5 kg nawozu w 100 l wody). Stosując 200–300 l cieczy roboczej wprowadza się około 3,2–4,8 kg MgO i 2,6–3,9 kg S. Pod rzepak stosowanie tego nawozu wykonywane jest od fazy rozety do fazy przed kwitnieniem.