Bor w glebie występuje w postaci utlenionej, jako anion BO33- i w takiej formie pobierany jest przez rośliny. Przy braku boru mikrostruktura ściany komórkowej jest wadliwa, co utrudnia procesy wzrostu i różnicowanie komórek, a mała zwartość ligniny zwiększa łamliwość łodyg.

Objawy niedoboru zaczynają się od zahamowania wzrostu i obumierania stożków wzrostu, zarówno pędów, jak i korzeni. Problemy we wzroście korzeni przy niedoborach boru występują już jesienią – obserwuje się puste przestrzenie na przekroju korzenia.

Wiosną objawy niedoboru pojawiają się na częściach nadziemnych roślin. Jest nierównomierny wzrost poszczególnych tkanek, liście są kędzierzawe, podwinięte ku dołowi, kruche, łamią się, łatwo pękają. Także na łodygach mogą pojawić się oznaki braków boru. Przy niedostatku tego składnika łodygi zaczynają pękać. Jest to widoczne w czasie intensywnego wzrostu, gdy rzepak wchodzi w fazę wydłużania pędu głównego.

Niedobór boru jest przyczyną zahamowania tworzenia łuszczyn i niskiej zawartości nasion w łuszczynie, co może prowadzić do spadku plonu. Brak boru hamuje bowiem kiełkowanie pyłku na znamieniu słupka.