• Nikogo nie trzeba przekonywać, że najgroźniejszą chorobą liści buraka cukrowego jest chwościk wywoływany przez grzyb Cercospora beticola. 
  • Patogen najintensywniej rozwija się w temperaturze powyżej 25°C oraz wysokiej wilgotności (powyżej 90 proc.) lub w obecności wody na liściach. 
  • W takich warunkach chwościk może spowodować straty plonu korzeni sięgające 40 proc. 
  • Skuteczną ochronę plantacji przed C. beticola znacząco utrudniają przede wszystkim wzrost odporności grzyba na substancje czynne stosowanych fungicydów czy wycofywanie z użytkowania kolejnych związków.

Odporność a biologia patogena

Na stopień ryzyka powstawania izolatów odpornych w populacji danego patogena wpływ mają głównie dwa czynniki: jego biologia oraz rodzaj zastosowanej substancji. Niestety, sprawca chwościka należy do grzybów szybko nabywających odporność na stosowane substancje czynne fungicydów. C. beticola wytwarza liczne zarodniki i ma zdolność do wielokrotnego powtarzania infekcji w trakcie sezonu wegetacyjnego. Z uwagi na te cechy skuteczna ochrona plantacji buraka przed patogenem wymaga częstego powtarzania zabiegów fungicydowych. To z kolei sprzyja powstawaniu izolatów odpornych.

Odporność a zastosowana substancja czynna

Do ochrony buraka cukrowego przed chwościkiem w sezonie wegetacyjnym 2023 zarejestrowanych jest 40 fungicydów (tab.). Preparaty te zawierają przede wszystkim substancje czynne z trzech grup: strobiluryn (azoksystrobina), morfolin (fenpropidyna) oraz triazoli (difenokonazol, tetrakonazol, tebukonazol, mefentriflukonazol). Substancje czynne z poszczególnych grup chemicznych są w różnym stopniu zagrożone ryzykiem powstawania izolatów odpornych. Częstotliwość powstawania izolatów odpornych jest ściśle związana z mechanizmem działania substancji danej grupy. Substancje zagrożone wysokim i umiarkowanym ryzykiem powstawania izolatów odpornych działają na konkretne miejsce w komórce grzybowej poprzez hamowanie określonego białka (...).