Badania na ten temat przeprowadzili w ubiegłym roku dr hab. Jacek Piszczek i Dominika Lipińska. Poddali oni 240 izolatów chwościka na dwie substancje aktywne: tiofanat metylowy i tebukonazol. Izolaty uzyskano z liści buraka pochodzących z pól, na których roślina uprawiana jest w systemie dwu-, trzy- i czteroletniego zmianowania. Poletka nie były poddawane zabiegom fungicydowym. Próby liści pobierano w czterech terminach: w momencie wystąpienia pierwszych plam chorobowym, kolejne dwie w odstępach dwóch tygodni, a ostatnia tuż przed zbiorem korzeni. Z liści pochodzących z poszczególnych terminów i płodozmianów uzyskano po 20 izolatów chwościka.

Z badań wynika, że ponad 78 proc. izolatów wykazało wysoką odporność na tiofanat metylowy. W wypadku tej substancji czynnej nie stwierdzono znaczących różnic w odporności izolatów pochodzących z różnych płodozmianów. Niższą odporność wykazały izolaty uzyskane z liści zebranych w drugim terminie zbioru z poletek z płodozmianu trzy- i czteroletniego.

Blisko 12 proc. wykazało natomiast wysoką odporność na tebukonazol. Najwięcej izolatów odpornych na ten fungicyd stwierdzono w grupie pochodzącej z liści zebranych w trzecim terminie. W próbie pochodzącej z płodozmianu dwuletniego było 11, w próbie z płodozmianu trzyletniego - 9, a czteroletniego - 8. W 90 proc. były to izolaty wykazujące jednocześnie wysoką odporność na tiofanat metylowy.