Coraz trudniej zwalczyć wyczyńca

Zwiększa się liczba biotypów wyczyńca polnego odpornych na substancje czynne herbicydów zbożowych. Najwięcej jest ich w województwach: warmińsko-mazurskim, wielkopolskim, kujawsko-pomorskim i lubuskim. Informacje na ten temat zostały zamieszczone na platformie sygnalizacji agrofagów Instytutu Ochrony Roślin w Poznaniu (tab.).

Aż 10 biotypów tego gatunku jest bardzo odpornych na chlorotoluron, 7 na piroksysulam, a 5 na jodosulfuron metylosodowy i mezosulfuron metylowy. Problem uodparniania się tego chwastu postępuje, obserwowany jest bowiem wzrost liczby biotypów średnio odpornych.

DLACZEGO WYCZYNIEC JEST GROŹNY?

Wyczyniec polny (Alopecurus myosuroides Huds.) to gatunek chwastu jednoliściennego należący do rodziny wiechlinowatych. Jest to trawa rozłogowa, która pojawia się głównie w zbożach w północnej i zachodniej Polsce, ale systematycznie "zasiedla" też kolejne regiony kraju. Wyczyniec w krótkim czasie, bo zaledwie w ciągu kilku lat, stał się jednym z głównych chwastów zbóż, a do niedawna u nas nie występował. Problem ze zwalczaniem go narasta, po pierwsze dlatego, że znajduje on w Polsce doskonałe warunki siedliskowe z uwagi na bardzo wysoki udział zbóż w uprawie (70 proc. zasiewów). Po drugie, do walki z nim rolnicy wybierają przez lata te same produkty. Po trzecie, 80 proc. jego nasion wschodzi jesienią, kiedy rolnicy nie zawsze decydują się na odchwaszczanie plantacji. Jego rozprzestrzenianiu się, szczególnie w pszenicy ozimej, sprzyjają bardzo wczesne i rzadkie siewy.

SKUTECZNE I ZAWODNE SUBSTANCJE CZYNNE

Lista preparatów do walki z wyczyńcem polnym jest bardzo długa i jak wynika z wyszukiwarki środków ochrony roślin resortu rolnictwa (stan na 10 kwietnia 2018 r.), liczy 76 pozycji. Zalecane herbicydy zawierają różnorodne substancje czynne: chizalofop-P etylu, diflufenikan, prosulfokarb, metrybuzyna, florasulam, nikosulfuron, metazachlor, chlomazon, metamitron, propyzamid, flupyrsulfuron metylowy, propoksykarbazon sodu, glifosat, chinomerak, jak również te, w stosunku do których wyczyniec polny wytworzył odporne biotypy. Należą do nich:

• chlorotoluron - pochodna mocznika. Pobierany jest przez korzenie i liście, w proporcji: 2/3:1/3;
• fenoksaprop-P-etylowy - pochodna kwasu arylofenoksypropionowego. Przenika przez liście i przemieszcza się do korzeni. Wykazuje minimalne działanie kontaktowe;
• jodosulfuron metylosodowy - należy do grupy sulfonylomoczników. Wnika przede wszystkim przez liście i w mniejszym stopniu przez korzenie;
• mezosulfuron metylowy - należy do grupy sulfonylomoczników. Wnika przede wszystkim przez liście;
• pinoksaden - należy do grupy fenylopirazolin. Pobierany jest on przez liście i w minimalnym stopniu przez korzenie;
• piroksysulam - należy do grupy triazolopirymidyn. Pobierany jest przez liście.