Uszkodzenia spowodowane przez lenie można pomylić ze szkodami obserwowanymi po żerowaniu drutowców, pędraków czy rolnic.
Ostatnio większe nasilenie tych owadów można zaobserwować na plantacjach buraków cukrowych. Powodują one szkody, wynikiem których są placowe uszkodzenie siewek wschodzących roślin.

 Aktualnie brak jest zarejestrowanych środków do zwalczania tych szkodników. Środki ochrony roślin stosowane w zwalczaniu szkodników glebowych, takich jak: drutowce, pędraki czy rolnice oraz komarnicowate, mogą ograniczać liczebność owadów należących do rodziny leniowatych.

Młode larwy początkowo żerują na znajdujących się w glebie resztkach roślinnych. Starsze żerują na korzeniach, bulwach, cebulach, szyjkach korzeniowych bądź kiełkujących nasionach.

Największą szkodliwością odznaczają się larwy tuż przed przepoczwarzeniem, żerujące wczesną wiosną po przezimowaniu. W buraku cukrowym najczęściej nagryzienia występują na korzeniu i hypokotylu. Mocno uszkodzone siewki zamierają.

Aktualnie następuje wylot osobników dorosłych i wraz z tym kończy się istotna szkodliwość leniowatych. Podczas wylotów może ich być naprawdę dużo. Pod koniec wiosny samice składają jaja do gleby. Muchówka tworzy jedno pokolenie w ciągu roku.

W celu ograniczenia liczebności leniowatych wskazane jest agrotechniczne osuszanie gleby. Uproszczenia w uprawie roli sprzyjają rozwojowi leni.