Łokaś garbatek to czarny z matowym połyskiem chrząszcz o długości ok. 1,5 cm. Pokrywy żeberkowane, gładkie, jedynie czułki i odnóża mogą być ciemno-brązowe. Larwy, które dorastają do 25 mm długości, w przedniej część ciała są kasztanowo-brązowe, reszta jest biała lub żółtawa, mają trzy pary nóg. Głowa jest spłaszczona i służy do drążenia tuneli w ziemi.

Łokaś garbatek wychodzi po zmroku i dlatego jest trudny do zauważenia, atakuje wszystkie gatunki zbóż, przede wszystkim oziminy. Szkodliwe są larwy, jak i postacie dorosłe. Larwy w ciągu dnia ukrywają się w tunelach drążonych w ziemi a chrząszcze w ściółce, pod kamieniami lub bryłami ziemi. Dziurki w ziemi, przewrócone, podcięte rośliny świadczą o obecności łokasia garbatka.

- Obecnie nie ma preparatów zarejestrowanych do zwalczania łokasia garbatka, ale pyretroidy wykorzystywane do jesiennej walki z mszycami, stosowane późnym popołudniem będę zmniejszać populację szkodnika – powiedział w rozmowie z redakcją prof. dr. hab. Marek Mrówczyński, kierownik Zakładu Entomologii Instytutu Ochrony Roślin – Państwowego Instytutu Badawczego w Poznaniu.

Próg ekonomicznej szkodliwości dla zbóż ozimych to stwierdzenie jesienią po wschodach roślin 1–2 larw lub 4 uszkodzone rośliny na 1 m2 .