Biedronki są naturalnym wrogiem mszyc, miodówek, czerwców czy przędziorków. Drapieżnikami są zarówno postacie dorosłe, jak i wszystkie stadia larwalne.

Zimujące biedronki wychodzą ze swych kryjówek, by złożyć jaja, które są żółto-pomarańczowe (podobne do jaj stonki ziemniaczanej). Samica składa od kilku do kilkudziesięciu jaj, z których wylęgają się żarłoczne larwy.

Larwy są barwy ciemno-szaro-niebieskiej z żółtymi kropkami, przypominają małe krokodyle. Najliczniej obserwuje się je od czerwca do sierpnia, ale już teraz są widoczne w zbożach. W trakcie 20 dniowego życia jedna larwa zjada 400-800 mszyc, może zjeść ich nawet 3 tys. jeśli pokarm występuje w dużych ilościach.

Po około 3 tygodniach larwy przeobrażają się w poczwarki. Zwijają się w kulkę i wiszą przytwierdzone do liści lub pędów, zaniepokojone zareagują skuleniem. Po kilku dniach przepoczwarzają się w dorosłe chrząszcze, które dziennie zjadają ponad 200 różnych owadów, najchętniej żyjące w koloniach mszyce.

Zawsze obecność biedronek w zbożach świadczy o obecności mszyc oraz innych szkodników i jest wskazówką do konieczności przygotowania się na zabieg insektycydem.

W przypadku mszyc w zbożach pierwsza w kolejności pojawi się żerująca na liściach mszyca czeremchowo-zbożowa. Zaraz po niej można się spodziewać w niedługim czasie nalotu (żerującej głównie w kłosach) mszycy zbożowej.

Insektycydy przeciwko mszycom stosuje się w momencie, gdy na 100 losowo wybranych źdźbłach stwierdza się obecność 5 mszyc średnio na 1 źdźble.