Ze strony IOR-PIB program skupiał się na integrowanej ochronie rzepaku, kile kapusty, jako groźnemu szkodnikowi dla upraw rzepaku, jej występowaniu i szkodliwości, oraz metodach ograniczania jej występowania w rzepaku.


Syngenta zaprezentowała zwalczanie chwastów w integrowanej ochronie rzepaku, ze szczególnym uwzględnieniem chwastów z rodziny kapustowatych. Przedstawione zostały także wyniki doświadczeń dotyczących uprawy rzepaku z rynku niemieckiego, jesienna oferta firmy obejmująca między innymi odmianę rzepaku SY Alister, o zwiększonej odporności na kiłę, a także jesienne zabiegi przygotowujące rzepak do zimy.


Kiła kapusty staje się problemem na coraz większej połaci naszego kraju, szczególnie w rejonie północnym. Do zwalczania sprawcy tej choroby nie ma żadnych zarejestrowanych preparatów. Jedyną skuteczną metodą jest zaniechanie uprawy rzepaku i innych roślin z rodziny kapustowatych na polu przez co najmniej 7 lat, co oznacza eliminację dochodowego rzepaku z płodozmianu, oraz zaprzestanie stosowania gorczycy w międzyplonach.


Wywoływana jest przez pierwotniaka atakującego korzenie rzepaku. Wnika do ich środka poprzez włośniki. Reakcją komórek na jego obecność jest nadmierny wzrost prowadzący do powstawania narośli. Grzyb rozwijając się wnika do wiązki przewodzącej zakłócając pobieranie składników pokarmowych i wody. Zainfekowane korzenie nie posiadają warstwy korkowej, co powoduje często porażenie roślin innymi mikroorganizmami i rozpad korzeni, któremu na polu towarzyszy charakterystyczny fetor. Dodatkowo rozpad tkanek powoduje wydzielanie do gleby substancji toksycznych, które hamują rozwój pozostałych roślin wpływając na ich gospodarkę wodną i doprowadzając do ich więdnięcia. Zaatakowane rośliny jeśli nie zginą, wytworzą znacznie mniej odgałęzień bocznych, wcześniej zakwitną i wydadzą niższy ich plon. Ponadto nasiona uzyskane z porażonych roślin charakteryzują się gorszą jakością na skutek większej zawartości kwasu erukowego i glukozynolanów.


Kiła rozwija się na roślinach z rodziny kapustowatych takich jak warzywa: kalafior, czy kapusta głowiasta i chwasty: gorczyca polna, tasznik pospolity, tobołki polne i rzodkiew świrzepa. Dlatego też ważnym zabiegiem sanitarnym ograniczającym występowanie kiły jest skuteczne zwalczanie chwastów z tej rodziny na polu.


Zakład Mikologii IOR-PIB wykonuje odpłatne badania na stwierdzenie obecności zarodników kiły. Koszt jednostkowy zbadania próbki to 100 zł, przy większej ilości próbek istnieje możliwość negocjacji ceny. Próg zagrożenia wynosi 3 zarodniki stwierdzone w 1 gramie gleby.

Przypominamy podstawowe metody ograniczania kiły kapusty zalecane przez IOR-PIB:
1.Przestrzegać prawidłowego płodozmianu tj. przynajmniej 3-4 letniej przerwy w uprawie rzepaki i innych roślin kapustowatych na tym samum polu.
2.Na glebach zainfekowanych nie powinno się uprawiać roślin z rodziny kapustowatych przez okres nie mniejszy niż 7-8 lat.
3.Na polach, na których wystąpiła kiła kapusty, przez kilka lat uprawiać rośliny niebędące żywicielami sprawcy choroby np. zboża, kukurydzę, ziemniaki, buraki, facelie.
4.Po zbierze rzepaku dokładnie przyorać resztki pożniwne, niszczyć samosiewy i chwasty.
5.Zadbać o poprawę struktury i uregulowanie stosunków wodnych w glebie, aby zapobiec jej okresowemu zalewaniu.
6.W uprawach roślin wysiewanych po rzepaku, we wszystkich latach, bezwzględnie zwalczać chwasty z rodziny kapustowatych, nie tylko na polu, ale także na miedzach i nieużytkach, znajdujących się w bliskim sąsiedztwie pola.
7.Na polu, na którym stwierdzono występowanie kiły kapusty nie wapnować gleby w czasie przerwy w uprawie rzepaku, a dopiero przed kolejnym siewem tej rośliny.
8.W przypadku wapnowania konieczne jest uzupełnianie nawożenia mineralnego, zwłaszcza o związki boru.
9.Nie stosować do nawożenia pól obornika pochodzącego od zwierząt karmionych roślinami z rodziny kapustowatych porażonymi przez kiłę kapusty.
10.W rejonie o zwiększonym ryzyku wystąpienia kiły kapusty nie przyspieszać terminu siewu.
11.Na polu zainfekowanym ograniczyć liczbę wjazdów i zabiegów uprawowych do niezbędnego minimum.
12.Po zabiegach uprawowych, na polu, na którym wystąpiła kiła kapusty, wszystkie narzędzia i maszyny rolnicze oraz obuwie pracowników przed przejazdem na inne pola należy gruntownie czyścić, wymyć i zdezynfekować.
13.W rejonach wystąpieniem kiły kapusty staranie i często kontrolować pola rzepaku oraz pobliskie nieużytki.
14.Jedynie na glebach zainfekowanych wysiewać odmiany rzepaku o podwyższonej odporności na kiłę kapusty, uwzględniając prawidłowy płodozmian i różne typy odmian odpornych.