Mamy kolejne ograniczenia w stosowaniu środków ochrony roślin. I nawet nie potrzebne nam są założenia Europejskiego Zielonego Ładu, bo i bez niego lista substancji czynnych się zmniejsza. Niedawno pisaliśmy o wycofaniu zatwierdzenia substancji z grupy pyretroidów: alfa-cypermetryny. Teraz nadeszły kolejne informacje, które mogą wpłynąć na problemy z odchwaszczaniem kukurydzy.
Czytaj więcej
Wycofano zatwierdzenie dla alfa-cypermetrynyTerbutylazyna należy do grupy chemicznej triazyny. Stosowana jest w herbicydach. Działa systemicznie (układowo). Zgodnie z klasyfikacją HRAC substancja czynna terbutyloazyna zaliczana jest do grupy C1. Zakłóca proces fotosyntezy (zahamowanie przepływu elektronów w fotosystemie II). Na liściach pojawiają się chlorozy przechodzące później w nekrozy. Pobierana jest przez korzenie, w mniejszym stopniu przez liście.
Substancja ta stosowana jest do odchwaszczania kukurydzy, również cukrowej,w takich środkach jak np. Agrikorn 340 SE, Click Premium, Lumax 537,5 SE, Terbusar 500 SC czy Zeagran 340 SE.
Dlaczego Komisja Europejska ograniczyła stosowanie środków zawierających terbutyloazynę?
Wynika tak z Rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) 2021/824 z dnia 21 maja 2021 r. zmieniające rozporządzenia wykonawcze (UE) nr 540/2011 i (UE) nr 820/2011 w odniesieniu do warunków zatwierdzenia substancji czynnej terbutyloazyna.
- Zezwala się wyłącznie na stosowanie w charakterze środka chwastobójczego. Środek należy stosować raz na trzy lata na tym samym polu w maksymalnej dawce 850 g terbutyloazyny na hektar – wynika z opublikowanych dokumentów.
- Komisja przeprowadziła dalsze konsultacje z Urzędem dotyczące narażenia wód podziemnych na metabolity terbutyloazyny. W dniach 29 czerwca 2017 r. i 19 września 2019 r. Urząd opublikował zaktualizowane wnioski z oceny dodatkowych informacji. Urząd stwierdził ryzyko dla niemowląt i małych dzieci w pewnych warunkach stosowania wynikające z narażenia na metabolity terbutyloazyny poprzez żywność i wodę pitną, na podstawie dodatkowych informacji przedstawionych przez wnioskodawcę i na podstawie stosowania terbutyloazyny co roku na tym samym polu w ilości 850 g/ha. Ponadto w przypadku gdy terbutyloazyna jest stosowana co roku w maksymalnej ilości 850 g/ha, przewiduje się, że w wodach podziemnych wystąpią dwa metabolity terbutyloazyny (LM3 i LM6) w ilości powyżej 0,75 μg/l we wszystkich scenariuszach, co powoduje konieczność przeprowadzenia oceny ryzyka dla konsumentów. Oceny tej nie można było jednak przeprowadzić, ponieważ na podstawie dostępnych danych nie można było ustalić wartości referencyjnych bezpiecznych dla zdrowia – czytamy w rozporządzeniu.
- Komisja stwierdziła, że dodatkowe informacje dostarczone przez wnioskodawcę nie są wystarczające, aby wykluczyć ryzyko dla konsumentów wynikające z narażenia na metabolity terbutyloazyny, w przypadku gdy jest ona stosowana co roku na tym samym polu w maksymalnej ilości 850 g/ha. W związku z tym konieczne i właściwe jest ograniczenie zatwierdzenia terbutyloazyny do stosowania wyłącznie co trzy lata na tym samym polu w maksymalnej ilości 850 g/ha. Konieczna jest również zmiana najwyższych dopuszczalnych poziomów odpowiednich zanieczyszczeń propazyny i symazyny, które są dozwolone w materiale technicznym produkowanym do celów handlowych. Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenia wykonawcze (UE) nr 820/2011 i (UE) nr 540/2011 – czytamy w rozporządzeniu.
Jak stosować terbutyloazynę?
Państwom członkowskim należy dać czas na zmianę lub cofnięcie zezwoleń na środki ochrony roślin zawierające terbutyloazynę, które nie są zgodne z zaostrzonymi warunkami zatwierdzenia. Jeśli zgodnie z art. 46 rozporządzenia (WE) nr 1107/2009 państwa członkowskie przyznają dodatkowy okres na zużycie zapasów środków ochrony roślin zawierających terbutyloazynę, okres ten powinien upłynąć najpóźniej 12 miesięcy od wejścia w życie niniejszego rozporządzenia – czytamy.
Jak wynika z rozporządzenia, państwa członkowskie w razie potrzeby zmieniają lub cofają zezwolenia na środki ochrony roślin zawierające terbutyloazynę jako substancję czynną w terminie do dnia 14 grudnia 2021 r. A dodatkowy okres na zużycie zapasów przyznany przez państwa członkowskie zgodnie z art. 46 rozporządzenia (WE) nr 1107/2009 musi być możliwie najkrótszy i upływać dnia 14 czerwca 2022 r.
Obserwuj nas w Google News
Komentarze