Warty przypomnienia jest też fakt, że źródłem zakażenia grzybami z rodzaju Fusarium są porażone ziarniaki, gleba oraz obumarłe resztki roślin, w których grzyby te żyją saprofitycznie. Zboża zakażane są w kolejnych fazach rozwojowych przez zarodniki konidialne. Infekcja źdźbeł gatunkami grzybów rodzaju Fusarium następuje również w kwietniu. Grzyby fuzaryjne występują na źdźble w postaci brązowo-czarnych nekroz przypominających podłużne kreski. Początkowo pojedyncze nekrozy nie są duże, jednak w sprzyjających warunkach na jednym źdźble może ich być kilkanaście i dlatego łączna powierzchnia objawów choroby może być znacząca.
Łamliwość źdźbła zbóż i traw powoduje grzyb Oculimacula yallundae. Źródłem zakażenia zbóż jesienią jest ściernisko, na którym grzyb wytwarza obficie zarodniki konidialne, natomiast wiosną źródło zakażenia stanowią porażone jesienią rośliny, które przezimowały. Pierwszymi objawami porażenia są brunatne, wodniste plamy, często z ciemną obwódką. Z czasem plamy stają się podobne do medalionów, od których pochodzi nazwa choroby. Choroba występuje w większości rejonów uprawy zbóż w klimacie umiarkowanym. Zdecydowanie największe znaczenie choroba ta odgrywa w systemach intensywnej uprawy pszenicy i pszenżyta ozimego. Zboża jare ze względu na krótki okres wegetacji są w małym stopniu zagrożone porażeniem.
Skuteczne i niezawodne zwalczenie głównych patogenów porażających podstawę źdźbła zależy od możliwości dotarcia substancji aktywnej do miejsca, w którym patogen się rozwija. W praktyce oznacza to, że bardzo ważne jest przestrzeganie terminów zabiegów i nie opóźnianie ich nadmiernie. W przypadku fungicydów zasada „lepiej zbyt wcześnie niż zbyt późno" nabiera szczególnego znaczenia. Wynika to z faktu, iż fungicyd, aby dobrze ograniczać rozwój chorób, powinien wykazywać działanie zarówno ochronne, jak i lecznicze.
Komentarze