Spośród zbóż ozimych najczęściej uprawiana jest pszenica, która jest najbardziej wrażliwa na niekorzystne następstwo roślin. Jej uprawa po niektórych roślinach zbożowych może wpływać na wzrost porażenia przez Gaeumannomyces graminis, sprawcę zgorzeli podstawy źdźbła, patogenna znacząco wpływającego na spadek plonowania pszenicy. Dr hab. Grzegorz Lemańczyk z Uniwersytetu Technologiczno-Przyrodniczego w Bydgoszczy zadał sobie pytanie: jakie jest nasilenie objawów porażenia powodowanych przez G. graminis na pszenicy ozimej uprawianej w warunkach produkcyjnych, w zależności od przedplonu, poziom ochrony fungicydowej, nawożenia gleby i odmiany? Badania objęły okres 10-letni. Obserwacje nasilenia występowania zgorzeli podstawy źdźbła przeprowadzono w latach 2004-2014, na 597 polach produkcyjnych pszenicy ozimej i w 10 województwach.

Na polach produkcyjnych pszenicy najwięcej objawów zgorzeli podstawy źdźbła obserwowano w w 2004 roku, najmniej w 2010 i 2008 roku. Występowanie choroby istotnie zależało od przedplonu, klasy bonitacyjnej gleby, dawki nawożenia mineralnego, odmiany i ochrony fungicydowej. Nasilenie porażenia stwierdzono po roślinach zbożowych, a najmniejsze po kapustowatych i bobowatych. Najwięcej objawów chorobowych występowało na pszenicy uprawianej na glebach słabszych, tj. należących do klasy V. Przy przeciętnym nawożeniu mineralnym gleby (110-160 NPK/ha) notowano najwięcej symptomów chorobowych, a znacznie mniej było ich zarówno przy niższych, jak i wyższych dawkach nawożenia. Spośród najczęściej uprawianych odmian najsłabsze porażenie stwierdzono na odmianach Fregata i Cubus. Na polach, na których stosowano fungicydy w postaci oprysków obserwowano nieznacznie słabsze porażenie. Z porażonych korzeni pszenicy uprawianej po roślinach zbożowych izolowano głównie G. graminis, a z pszenicy uprawianej po roślinach niezbozowych uzyskiwano Fusarium spp oraz G. graminis.

Wyniki doświadczeń zostały przedstawione podczas 55. Sesji Naukowej Instytutu Ochrony Roślin w Poznaniu Państwowego Instytutu Badawczego.