Bor jest najbardziej deficytowym pierwiastkiem w glebach Polski (83 proc. wykazuje jego deficyt). Niedostateczne odżywienie buraka tym składnikiem, powoduje zmniejszenie wykorzystania azotu przez rośliny. Niedobór boru może być skutkiem spadku plonu korzeni buraka cukrowego nawet o 50 proc. oraz zawartości cukru o kilka procent w stosunku do roślin dobrze odżywionych.

Pierwiastek ten w roślinie odpowiada m.in. za tworzenie węglowodanów stabilizujących ściany komórkowe, stabilność i funkcjonowanie membran komórkowych, powstawanie sacharozy i jej transport od liści do organów spichrzowych. Ponadto reguluje procesy powstawania kwasu dezoksyrybonukleinowego i syntezę białka, a także wspomaga wzrost roślin poprzez wpływ na podział komórkowy.

Niedobór boru zaburza funkcjonowanie wzrostu korzeni i nowych liści wyrastających z główki korzenia spichrzowego, w których dochodzi do choroby - zgorzeli liści sercowych.

Pobieranie boru może być ograniczone przez: susze, niskie temperatury, zbyt wysoką zawartość wapnia, niską zawartość próchnicy oraz zbyt wysokie nawożenie azotowe i potasowe. 

Bor można podać w formie nawozów nalistnych od fazy 4 do 5 par liści właściwych. Przykładowe nawozy: 

·        Solubor DF – stosowany w dwóch terminach, pierwszy w fazie 4-6 liści w dawce 2kg/ha, drugi w fazie zwierania międzyrzędzi w dawce 2kg/ha.

·        ADOB Bor – stosowany w dwóch terminach, pierwszy w fazie 4-6 liści w dawce 2l/ha, drugi termin  faza zwierania międzyrzędzi 2l/ha.

·        Bolero – zalecana dawka 1,5-2,5 l/ha

·        Bormax – zalecana dawka 1-1,5 l/ha