Lokalizacja pola. Trzeba unikać buraków w pobliżu trzmieliny i kaliny - roślin, na których zimują mszyce przenoszące wirusy. Latem szkodniki rozwijają się także na chwastach z rodziny komosowatych.

Wybór gleby, przedplon. W gorszych warunkach glebowych (kompleksy: pszenny wadliwy, żytni dobry i zbożowo-pastewny mocny) buraki plonują o 20 proc. niżej niż wysiewane na glebach kompleksów pszennego dobrego i żytniego bardzo dobrego. Buraków nie powinno się uprawiać po roślinach okopowych ani motylkowych grubonasiennych. Rośliny te sprzyjają rozwojowi grzyba powodującego zgorzel powschodową buraków. Bardzo skuteczną metodą zapobiegania rozwojowi tej choroby jest uprawa buraków po zbożach.

„Wyburaczenie” (wyjałowienie) gleby. Wywołane jest zbyt częstym (częściej niż co 4 lata) powrotem buraków na to samo pole. Ich zbyt duży udział w strukturze zasiewów powoduje częstsze występowanie zgorzeli siewek, chwościka, ramulariozy, plamika i mątwika burakowego. Przerwa w uprawie buraków na tym samym polu powinna wynosić 4–6 lat. Zwalczanie mątwika polega na zachowaniu 5-letniej przerwy w uprawie buraków i innych gatunków z rodziny komosowatych. Nie należy także uprawiać gatunków roślin należących do rodziny kapustnych, np. rzepaku, gorczycy (z wyjątkiem odmian mątwikobójczych), ponieważ są one również żywicielami mątwika. Podobnie jest w wypadku chwastów kapustnych, które trzeba niszczyć.

Termin wapnowania. Buraki korzystnie reagują na wapnowanie, nawet wtedy, gdy odczyn gleby nie jest zbyt kwaśny. Wapno najlepiej jest stosować po zbiorze przedplonu, przed wykonaniem podorywki.

Prawidłowe stosowanie obornika. Rozrzucony po polu obornik musi być jak najszybciej przyorany. Nawet sześciogodzinne opóźnienie przyorania zmniejsza działanie obornika i obniża plon buraków o 1,5 t korzeni z hektara w porównaniu z natychmiastowym przyoraniem. Gdy obornik jest przyorany dopiero po 4 dniach spadek plonu wynosi prawie 10 t/ha. Ze względów organizacyjnych zaleca się przyorywać nawozy fosforowe i potasowe jednocześnie z obornikiem. Nawożenia obornikiem nie można łączyć ze stosowaniem wapna. W przeciwnym razie mogą następować duże straty azotu spowodowane ulatnianiem się amoniaku.

Termin orki przedzimowej. Nie powinna być wykonana zbyt późno. W przeciwnym razie powoduje nadmierne wyskibienie i nie zapewnia uzyskania korzystnego stanu fizycznego gleby. W uprawie buraków cukrowych na glebach o głębokiej warstwie uprawnej i utrzymanych w dobrej kulturze można orkęprzedzimową spłycić do głębokości 20 cm, bez obawy obniżenia plonu. Pozwala to znacznie ograniczyć zużycie paliwa podczas jesiennej uprawy gleby. Zbyt głęboka orka prowadzi do wydobywania na wierzch martwicy glebowej, co jest szkodliwe.

Odmiany tolerancyjne. Powinny być uprawiane, gdy występuje ryzyko wystąpienia rizomanii i/lub chwościka buraka.

Jakość nasion. Nasiona powinny mieć laboratoryjną zdolność kiełkowania co najmniej 90 procent. Użycie do siewu nasion o zdolności kiełkowania większej tylko o 1 proc. przyczynia się do wzrostu polowej zdolności wschodów o 2 procent. Powoduje to wzrost obsady roślin na hektarze średnio o 1,6 tys., a plonu korzeni o 0,5 t z hektara.

Odpowiednio wczesny termin siewu. Skrócenie okresu wegetacji o 30 dni obniża plon cukru o 17 proc. plon korzeni o 9 proc. a plon cukru o 0,8 procent. Odpowiedni termin siewu zależy od doświadczenia rolnika. W roku jest tylko kilka dni optymalnych do siewu buraków. Jedynie wczesny siew zapewnia duży plon korzeni i wysoką ich jakość. Skutków opóźnienia siewu nie może zrekompensować opóźniony zbiór, bo przyrosty masy korzeni i plonu cukru późną jesienią są nieduże.

Właściwa głębokość siewu. Gwarantuje równomierność oraz szybkość wschodów, prawidłowe rozmieszczenie siewek w rzędzie oraz wyrównanie wielkości siewek. Umieszczenie nasion tylko o 1 cm za płytko lub głęboko w stosunku do głębokości optymalnej może pogorszyć wschody buraków nawet o 15 procent.

Równomierność rozmieszczenia roślin na polu. Nierównomierna obsada roślin może być przyczyną obniżki plonu korzeni o 17 procent.

Optymalna obsada roślin na plantacji. Największe plony korzeni oraz najlepszą jakość technologiczną korzeni uzyskuje się, gdy przed zbiorem na hektarze znajduje się ok. 100 tys. roślin.
Termin stosowania nawozów azotowych. Dawki azotu do 100 kg N/ha stosuje się w całości przed siewem. Większe dawki należy podzielić, stosując 2/3 przed siewem a 1/3 w fazie 2-4 par liści. Zbyt duże przedsiewne dawki azotu mogą obniżyć kiełkowanie buraków, powodując zmniejszenie obsady roślin, a tym samym zwiększenie ilości azotu dostępnego dla pozostałych roślin. Jednocześnie powodują wzrost podatności siewek na zgorzel. Zbyt późne pogłówne zastosowanie azotu działa niekorzystnie na plon korzeni i jego jakość.

Częsta lustracja pola.
Zwalczanie chwastów, chorób i szkodników po przekroczeniu progu szkodliwości.
Odpowiedni termin zbioru. Zakończenie wzrostu korzeni i nagromadzania cukru następuje dopiero pod wpływem niskich temperatur (poniżej 6 st.C) i krótkiego dnia. Największe plony korzeni o wysokiej jakości technologicznej uzyskuje się po 160 dniach wegetacji. Miesięczne przyrosty plonów korzeni zależnie od warunków wynoszą we wrześniu do 10 t na hektar a w październiku do 5 t na hektar.
Nieprawidłowy zbiór. Powoduje on nawet 15 proc. strat plonu (przeciętnie 5,5 t z hektara).

Źródło: Farmer.pl