Należy pamiętać, że łączna maksymalna dawka azotu działającego w przypadku buraka cukrowego (założenia tzw. programu azotowego) nie powinna przekraczać 180 kg N/ha (dla buraka pastewnego jest to 200 kgN/ha). Na dawkę tą składa się zarówno azot mineralny jak również ten dostępny z przedplonu, międzyplonu czy zastosowanego nawozu naturalnego. Jeśli gospodarstwo zobligowane jest do wykonania planu nawożenia azotem, rolnik musi przestrzegać dawki ustalonej w jego zapisie.

Wiele doświadczeń wskazuje, że buraki nie są w stanie w okresie wegetacji wykorzystać więcej jak 140-160 kg N azotu pochodzącego z nawozów mineralnych. Natomiast jednorazowa dawka przedsiewna nie powinna przekraczać 90-100 kgN/ha. Jeśli ilość wyliczonego pod plon azotu przekracza tę wartość należy dawkę podzielić na przedsiewną i podaną pogłównie.

Drugą dawkę azotu należy podać najlepiej w fazie 2-3 par liści – kalendarzowo zazwyczaj to wypada nie później jak do końca maja. Termin należy korygować w zależności od warunków pogodowych. Jeśli prognozy mówią, że będzie sucho, nawóz lepiej wysiać wcześniej. Minie więcej bowiem czasu zanim będzie on dostępny dla roślin.

Warto pamiętać, że zbyt duża, niezbilansowana ilość azotu w glebie dostępna dla buraka przez cały okres wegetacji powoduje nadmierny rozwój liści kosztem wzrostu korzenia, który gromadzi mniej cukru, a więcej tzw. melasotworów - szczególnie N α-aminowego.