Chowacze łodygowe nalatują na rzepak ozimy już pod koniec zimy i wczesną wiosną. Wiosną największe zagrożenie dla rzepaku ozimego stanowią chowacze łodygowe: chowacz brukwiaczek, chowacz czterozębny oraz chowacz granatek występujący w niewielkim nasileniu.

Pierwszym szkodnikiem, jakiego możemy zaobserwować wiosną na rzepaku, jest chowacz granatek. Często już pod koniec lutego, w temperaturze 40C glebę opuszczają zimujące na plantacjach rzepaku dorosłe osobniki. Masowy lot odbywa się w temperaturze około 120C. Są to chrząszcze długości 3 mm, owalne, dość wypukłe, czarne o granatowych pokrywach. Samice składają jaja u nasady roślin.

Larwy wgryzają się do pędów i szyjki korzeniowej. Po przepoczwarczeniu w glebie, pod koniec lata pojawiają się młode chrząszcze przylatujące jesienią na plantacje rzepaku ozimego. Uszkodzenia powodowane przez tego szkodnika są podobne do uszkodzeń występującego później chowacza czterozębnego.

Na wiosnę ogonki liściowe i pędy rzepaku ozimego zaginają się, łamią i gniją, wewnątrz widać żerujące jasnokremowe larwy. Roślina gnije także od szyjki korzeniowej, która nabrzmiewa z powodu żerowania w niej wielu larw.

Bardzo dobrym środkiem pomocniczym do ustalenia terminu zwalczania szkodników rzepaku są żółte naczynia, które wystawia się w styczniu na plantacje wypełnione wodą z dodatkiem środka zmniejszającego napięcie powierzchniowe (płyn do mycia naczyń). Przy ciepłych zimach pierwszy nalot chowacza brukwiaczka może odbyć się już pod koniec stycznia, dlatego żółte naczynia powinno się wystawić na pole odpowiednio wcześnie.

Żółte naczynia należy kontrolować regularnie, aby zaobserwować naloty szkodników na plantacje rzepaku ozimego.

Zabieg należy wykonać po stwierdzeniu obecności szkodników w żółtym naczyniu, zgodnie z progami szkodliwości.

Groźnym szkodnikiem rzepaku ozimego jest chowacz brukwiaczek. Nalot na plantacje rzepaku może nastąpić już przy wzroście temperatury do 60C. Bardzo trudno jest ustalić termin nalotu brukwiaczka na plantacje ze względu na krótki kulminacyjny nalot na uprawę. Jest to chrząszcz długości od 3,2 do 4 mm, ciało i pokrywy jednolicie szare, bez plamek, nogi długie, silnie zbudowane. Jaja składane są do otworów wygryzionych w młodych częściach łodyg, najczęściej około 1 cm poniżej wierzchołka pędu. Larwa biało-żółta z ciemniejszą głową, beznoga, długość 7 mm. Larwy żerują wewnątrz łodygi, co objawia się zahamowaniem wzrostu rośliny, okaleczone miejsca wydłużają się, tworząc cienkie rynny, zgrubienia oraz skrzywienia w kształcie litery S, następnie łodygi pękają. Po opuszczeniu łodygi larwy przepoczwarczają się w glebie na głębokości od 2 do 8 cm, a pojawiające się po 14-20 dniach chrząszcze zimują tam do wczesnej wiosny. Duże straty występują zwłaszcza gdy stosuje się uproszczenia w uprawie oraz podczas niskiego poziomu nawożenia rzepaku.

Zwalczając chowacza brukwiaczka, należy przestrzegać progu ekonomicznej szkodliwości: 10 chrząszczy w żółtym naczyniu w ciągu 3 dni lub 2 do 4 chrząszczy na 25 roślinach.

Chowacz czterozębny na plantacjach rzepaku ozimego najczęściej pojawia się w kwietniu. Szkodnik nalatuje na plantacje w ciągu dłuższego okresu (w porównaniu do chowacza brukwiaczka) i może zasiedlać rzepak nawet krótko przed kwitnieniem. Uszkodzenia powodowane przez chowacza czterozębnego są trudne do wykrycia, ponieważ nie występują tu skrzywienia czy zniekształcenia, jak w przypadku miejsc żeru chowacza brukwiaczka, a nakłucia w miejscu składania jaj są trudne do wykrycia.

Larwy chowacza czterozębnego żerują na roślinie, w ogonkach liściowych, nerwach głównych i we wnętrzu łodyg, w brązowych od odchodów chodnikach.

Początkowo jedyne zauważalne objawy to małe nakłucia na pędzie i nerwach liści dokonane przez samicę w celu złożenia jaj. Później w przypadku silnych uszkodzeń rośliny może dochodzić do zahamowania wzrostu, żółknięcia oraz zaginania lub załamania się łodyg.

Duże zagrożenie niosą ze sobą wtórne infekcje różnymi patogenami wnikające przez uszkodzenia w dolnej części łodyg, głównie suchej zgnilizny roślin kapustnych i zgnilizny twardzikowej. Jaja składa do wywiercanych ryjkiem jamek w nerwach liściowych lub na dolnej stronie ogonków liściowych. Larwy długości od 4 do 5 mm, zakrzywione do wewnątrz, białawe, bez odnóży, głowa żółto-brązowa. Po zakończeniu żerowania przepoczwarczają się w glebie na głębokości 2 do 4 cm. Postać dorosła długości od 2,5 do 3 mm, brązowa, łuskowato owłosiona, pokrywy skrzydeł z jasną białawą plamą za tarczą szyjną, odnóża czerwono-brunatne.

Chowacza czterozębnego należy zwalczać po przekroczeniu progu ekonomicznej szkodliwości: 20 chrząszczy w żółtym naczyniu w ciągu 3 dni lub 6 chrząszczy na 25 roślinach. Odmiany rzepaku wcześnie wznawiające wegetację są uszkadzane w stopniu większym i wymagają większej ochrony.

Preparaty zastosowane przeciwko słodyszkowi rzepakowemu w wyższych z zalecanych dawek zwalczają również chrząszcze chowacza czterozębnego, w zależności od temperatury powietrza na plantacji należy stosować insektycydy zgodnie z aktualnymi Zaleceniami Ochrony Roślin.