Dobór pola. W uprawie kukurydzy należy unikać pól w pobliżu lasów ze względu na ryzyko szkód wyrządzanych przez zwierzynę leśną. Zaniechanie jej uprawy w pobliżu lasów, krzewów i zadrzewień ogranicza także występowanie drutowców.

Gleba. Kukurydza najlepiej plonuje na glebach zasobnych w próchnicę, przepuszczalnych i szybko ogrzewających się wiosną, o odczynie zbliżonym do obojętnego (pH 6–7). Jednak największe plony ziarna uzyskuje się na glebach o odczynie obojętnym.

Dobór przedplonu. Najlepsze to: rośliny okopowe, strączkowe i rzepak. Im kukurydza przychodzi później po oborniku, tym gorzej. Kukurydza może być także uprawiana po sobie, ale nie dłużej niż przez cztery lata (choroby, szkodniki).

Nawożenie organiczne. Najlepiej wykorzystywanym nawozem organicznym jest obornik przyorany jesienią. Kukurydza dobrze wykorzystuje także gnojowicę. Na glebach cięższych najlepiej stosować ją jesienią, a na lżejszych na przedwiośniu.

Nawożenie fosforowo–potasowe. Nawozy fosforowo-potasowe wysiewa się jesienią przed orką przedzimową. Na glebach lżejszych nawozy potasowe lepiej jest wysiać wiosną.
Uprawa jesienna. Na glebach utrzymanych w dobrej kulturze możliwe jest spłycenie orki przedzimowej pod kukurydzę do 18 cm, pod warunkiem, że przynajmniej raz na cztery lata na tym polu zostanie wykonana orka głęboka. Kukurydza źle reaguje na orkę wiosenną, dlatego można ją wykonywać tylko wyjątkowo.

Wiosenna uprawa. Niedopuszczalne jest stosowanie wiosną narzędzi aktywnych, które spulchniają glebę zbyt głęboko i przesuszają wierzchnią warstwę gleby. Na glebach bardzo lekkich uprawę można uprościć. Najkorzystniej jest doprawić rolę przed siewem agregatem uprawowym.

Nawożenie azotowe. Na glebach cięższych najlepsze jest zastosowanie pełnej dawki azotu w formie mocznika przed siewem kukurydzy. Mniej polecana jest saletra amonowa. Na glebach zasadowych można zastosować siarczan amonu. Na glebach lżejszych połowę całkowitej dawki azotu można wnieść przedsiewnie, a resztę pogłównie – od wschodów do osiągnięcia przez kukurydzę wysokości 20-30 cm. Do nawożenia pogłównego stosuje się nawozy saletrzane i saletrzano-amonowe. Można także używać mocznika, ale krótko po wschodach, gdy można go wymieszać z glebą podczas bronowania. Podczas chłodnej wiosny dobre efekty daje nawożenie rzędowe fosforanem amonu podczas siewu.

Dobór odmian. Do najtańszych należą mieszańce krajowe, które nie ustępują odmianom zagranicznym pod względem plonowania i odporności na choroby. Bardzo ważny jest dobór odmiany dla danego rejonu. W latach chłodnych odmiany późniejsze mogą nie dojrzewać. Wybór wcześniejszego mieszańca zmniejsza ryzyko uprawy i pozwala uzyskać większy udział kolb w plonie. Warto także zainteresować się nowymi odmianami.

Termin siewu. Kukurydzę powinno się siać, gdy gleba na głębokości 6–8 cm ogrzeje się do temp. 8–10 st.C. W rejonie południowo-zachodnim przypada zwykle na 20–30 kwietnia, południowo-wschodnim - 25 kwietnia – 5 maja, a w pozostałych rejonach – do 10 maja. Siewy wcześniejsze przedłużają wschody kukurydzy, nasiona są uszkadzane przez choroby i szkodniki, a późniejsze - obniżają plon ziarna. Siew kukurydzy na początku optymalnego terminu ogranicza uszkodzenia powodowane przez ploniarkę zbożówkę.

Gęstość siewu. Powinna ściśle odpowiadać zaleceniom producenta materiału siewnego. Kukurydzę lepiej jest siać rzadko niż zbyt gęsto, gdyż jest rośliną światłolubną. Nadmierna obsada obniża plon ziarna. Obsada kukurydzy powinna wynosić około 9 roślin/m2 i być mniejsza, gdy jest sucho, a większa, gdy jest bardzo wilgotno.

Równomierna obsada. Siew punktowy musi zapewnić równomierne rozmieszczenie nasion.

Głębokość siewu. Zależy ona od terminu siewu i rodzaju gleby. Przy siewach wcześniejszych i na cięższych glebach powinna być mniejsza (na 4–5 cm), a przy siewach późniejszych i na lżejszych glebach większa (na 7–8 cm).

Podejmowanie decyzji o ochronie chemicznej zależnie od progu szkodliwości. Nie należy wykonywać zabiegu, gdy próg szkodliwości danego patogenu nie zostanie przekroczony.

Terminowe zwalczanie chwastów, chorób i szkodników. Nieterminowo wykonany oprysk może uszkodzić kukurydzę. Przy stosowaniu herbicydów trzeba pamiętać o wrażliwości odmianowej kukurydzy na niektóre preparaty.

Zbiór na ziarno. Termin zbioru kukurydzy na ziarno przypada w fazie dojrzałości pełnej ziarna. Zwlekanie ze zbiorem jest przyczyną strat powodowanych przez choroby grzybowe i wyleganie. Na ziarno uprawia się coraz częściej odmiany o krótkim okresie wegetacji. Mieszańce takie kwitną kilka dni wcześniej od odmian późniejszych. Umożliwia to zawiązanie kolb przed nastaniem suszy, podczas gdy późniejsze mieszańce nie zawiązują kolb lub ich zaziernienie jest niepełne. Dlatego plony odmian wcześniejszych są stabilniejsze ale nieco mniejsze niż odmian późnych. Poza tym wczesne odmiany kukurydzy dają mniejszy plon, ale suchszego ziarna, którego suszenie jest tańsze niż odmian późniejszych. Zbiór ziarna o wilgotności mniejszej o 1 proc. rekompensuje spadek plonu o 0,2 t z ha.

Źródło: Farmer.pl