Terminowy siew ziaren dobrej jakości oraz odpowiednia norma wysiewu pozwalają na właściwy rozwój roślin i przy odpowiednich warunkach na jak najlepsze wykorzystanie czasu wegetacji do osiągnięcia wysokich plonów. Istnieją ogólnie przyjęte zalecenia wskazujące agrotechniczne terminy siewu pszenicy ozimej, które zależne są od warunków klimatycznych w danym regionie.

Przyjmuje się, że 15–20 września jest właściwym przedziałem w północno-wschodniej i wschodniej części kraju, 20–30 września w rejonie centralnym i południowym. Do końca września przypada termin siewu pszenicy dla Polski zachodniej, choć możliwe jest przesunięcie na początek października. Na terenach nadmorskich siać można do 5 października, na Nizinie Śląskiej do 10 października.

W praktyce, w rejonach gdzie październikowy termin siewu jest możliwy, część rolników pszenicę ozimą jednak już wysiała. Dlatego, że za optymalny termin uznaje się ten z początku przedziału terminów zalecanych. Ponadto pszenica ozima, jako gatunek wykazuje silną reakcję fotoperiodyczną i każdy dzień opóźnienia skraca jej okres wegetacji jesiennej, czyli czasu w którym krzewi się i rozwija masę wegetatywną. Rośliny z wczesnego siewu dysponują 60–70 dniami; siane późno czasem kilkoma lub nawet żadnym dniem.

Konsekwencją przesunięcia terminu siewu są spowolnione wschody i wolniejszy wzrost. Tempo ukazywania się kolejnych liści wymaga zgromadzenia przez roślinę określonej sumy ciepła, powyżej tzw. minimum termicznego. Kolejne liście pszenicy ukazują się po zakumulowaniu przez roślinę ok. 100°C, mierzonych od średniej wartości progowej tj. 4°C. Pszenica powinna wejść w okres zimowy w fazie przynajmniej 4-5 liści. Jednak siana późno może nie zdążyć się odpowiednio rozwinąć, ponieważ wchodzimy w okres dnia krótkiego.

Późny siew prowadzi do niedorozwoju pszenicy ozimej i braku wykształconego węzła krzewienia. Jest to równoznaczne z jej fizjologiczną niedojrzałością do przetrwania ostrej zimy - bardzo niską zawartość cukrów i krioprotein. Jeżeli warunki pogodowe pozwolą w tzw. jesienio-zimie (przy wydłużającym się dniu świetlnym) pszenica częściowo nadgoni w rozwoju. Jako roślina dnia długiego wchodzi w zasadniczą fazę rozwoju generatywnego wówczas, gdy dzień jest dłuższy od nocy. Oznacza to, że dla późno sianej pszenicy skróci się czas, jaki wykorzystać może na przygotowanie się do strzelania w źdźbło i kwitnienie. Skutkuje to pogorszeniem takich elementów struktury plonu jak: liczba źdźbeł kłosonośnych na m2, liczba ziaren w kłosie.

W praktyce nie zawsze sieje się w zalecanym terminie. Trzeba wówczas wykorzystać odmiany o większej tolerancji na długość dnia, które lepiej znoszą opóźniony siew. Istotna jest gęstość siewu. Im późniejszy siew tym wyższa norma wysiewu. Odmiany mieszańcowe lepiej się krzewią od populacyjnych. Nie należy jednak popadać w rutynę i korzystając z nich pamiętać o stosowaniu się do zaleceń hodowcy.

Sprawdź ceny kontraktów terminowych