Badania nad wpływem międzyplonów ścierniskowych na rozwój chorób podsuszkowych przeprowadzili naukowcy z Uniwersytetu Technologiczno-Przyrodniczego w Bydgoszczy w składzie: Grzegorz Lemańczyk, Edward Wilczewski oraz Wojciech Węglarz. Udowodnili oni, że wprowadzenie do zmianowania zbożowego przerywnika w postaci międzyplonów ścierniskowych, złożonych z różnych gatunków roślin bobowatych, minimalizuje negatywne następstwa monokultury zbożowej związanej z pogorszeniem zdrowotności korzeni i podstawy pędu.

By to udowodnić, przeprowadzili doświadczenia wazonowe w szklarni z udziałem pszenicy jarej odmiany Nawra. Do plastikowych doniczek pobrano glebę pochodzącą z poletek, na którym prowadzono doświadczenie polowe (wysiewano tam w zmianowaniu zbożowym międzyplony ścierniskowe złożone z seradeli siewnej, grochu siewnego lub łubinu żółtego). W doniczkach wysiano po 20 odkażonych, niezaprawionych ziaren pszenicy jarej odmiany Nawra.

Obserwacje zdrowotności przeprowadzono po 6 tygodniach od wysiewu ziaren pszenicy. Następnie w warunkach laboratoryjnych, po umyciu korzeni, oceniano nasilenie objawów chorobowych na korzeniach powodowanych przez kompleks patogenów oraz na podstawie pędu spowodowanych przez Fusarium spp. (fuzaryjna zgorzel podstawy źdźbła i korzeni), Oculimacula spp. (łamliwość źdźbła zbóż) i Rhizoctonia spp. (ostra plamistość oczkowa).

Stwierdzono korzystny wpływ międzyplonów ścierniskowych na występowanie chorób podsuszkowych pszenicy. Po wszystkich badanych roślinach bobowatych następował przede wszystkim spadek porażenia podstawy pędu pszenicy powodowanych przez grzyby z rodzaju Fusarium. Uprawa pszenicy po seradeli umożliwiła również wyraźne polepszenie zdrowotności korzeni. Korzystny wpływ międzyplonów był szczególnie silny, gdy jako zielony nawóz wykorzystywano całą wytworzoną biomasę.