Do dolistnego dokarmiania pszenicy ozimej zaleca się stosowanie mocznika oraz siedmiowodnego siarczanu magnezowego. Można również wybrać jeden z wielu dostępnych wieloskładnikowych płynnych nawozów dolistnych często dodatkowo wzbogaconych wieloma niezbędnymi mikroskładnikami.

Mocznik

Dolistne dokarmianie mocznikiem (46 proc. N) wiosną można w zbożach przeprowadzić w kilku terminach. Panuje jednak powszechne przekonanie, że im zboża są w bardziej zaawansowanej fazie tym stężenie przygotowanego roztworu powinno być niższe. Najczęściej dokarmia się w trzech lub czterech wybranych terminach z uwzględnieniem poniższych wartości stężeń.

Stosując 200-300 l cieczy użytkowej można dostarczyć dolistnie:
• pod koniec krzewienia - stężenie 15 proc. (wprowadza się tym samym 13,8 - 20,7 kgN/ha),
• w fazie strzelania w źdźbło - stężenie 8 proc. (7,4-11,0 kgN/ha),
• pod koniec strzelania w źdźbło - 6 proc. (5,5 - 8,3 kgN/ha),
• kłoszenie - stężenie 5 proc. (4,6 - 6,9 kgN/ha),
• kwitnienie - nie stosować dokarmiania
• dojrzałość mleczna i zielona - stężenie 4 - 5 proc. (3,7 -5,52 , 4,6 - 6,9 kgN/ha).

Siarczan magnezu

Aplikację siarczanem magnezu w zbożach najczęściej wykonuje się w postaci dwukrotnego oprysku w stężeniu 5 proc. Stosując 200-300 l cieczy użytkowej wprowadza się wówczas dawkę 3,2 - 4,8 kgMg/ha oraz 6,4 - 9,6 kg SO3/ha.

Najlepiej gdy wykonuje się go w fazie pod koniec krzewienia, a drugi oprysk w fazie pod koniec strzelania w źdźbło lub ukazania się liścia flagowego. W obu przypadkach należy stosować stężenie nie wyższe niż 5 proc.

Można łączyć siarczan magnezu z mocznikiem. Wówczas najpierw napełniamy opryskiwacz wodą do około 2/3 objętości przy włączonym mieszadle i wsypujemy odważoną dawkę mocznika. Po jego rozpuszczeniu dodajemy siedmiowodny siarczan magnezu. Tak przygotowaną ciecz roboczą należy wykorzystać bezpośrednio po sporządzeniu.