Jednoznaczne określenie optymalnych terminów siewu nie jest proste, bo każdy rok jest inny i pogoda również. Ale generalnie przyjmuje się, że pszenicę wysiewa się po jęczmieniu ozimym - w północno-wschodniej Polsce od 15 do 25 września, w rejonie centralnym i południowo-wschodnim od 20 do 30 września, w rejonie północno-zachodnim od 20 września do 5 października, a na Dolnym Śląsku od 25 września do 10 października.


Pszenica jest najbardziej wymagającym zbożem i preferuje najlepsze stanowiska. Oczywiście gdyby to było możliwe to nawet gleby klasy I i II, ale w naszym kraju jest z tym problem. Lubi gleby kompleksu pszennego bardzo dobrego i dobrego, ale też żytniego bardzo dobrego, a więc klas IIIa i IIIb, a także pszennego górskiego i zbożowo górskiego oraz zbożowo-pastewnego mocnego.

Trzeba pamiętać, że pszenica w zależności właśnie od terminu siewu może mieć do dyspozycji różną liczbę dni wegetacji jesiennej. Wczesny termin siewu daje gwarancję dobrego rozkrzewienia i ukorzenienia się roślin. Przy opóźnionym pszenica powinna być wysiewana gęściej, bo wraz z biegiem czasu obniża się temperatura, a wraz z nią spowalnia się tempo wschodów i tworzenia kolejnych liści, przez to pszenica może się słabiej rozkrzewić.

Średnio dla warunków naszego kraju ilość wysiewanych w pełni kiełkujących ziaren pszenicy ozimej powinna wynosić: 300-400 szt./m² dla odmian najsilniej krzewiących się oraz 40-500 ziaren/m² dla odmian słabo krzewiących się.

Ilość wysiewu oblicza się według wzoru (kg): zalecana ilość wysiewu (mln) x masa 1000 ziaren (g) x 100 to wszystko dzielone przez zdolność kiełkowania (proc.).