Termin siewu – beznakładowy czynnik plonotwórczy

Wczesny zasiew sprawia, że wydłużają się w czasie fazy rozwojowe roślin przed kłoszeniem, co sprzyja wzrostowi krzewistości produkcyjnej, zwiększeniu powierzchni asymilacyjnej liści, oraz przedłuża okres intensywnego pobierania składników pokarmowych. Na ogół wpływa też na mniejsze porażenie roślin przez szkodniki i choroby, które przy intensywniejszym porażeniu mogą zmniejszyć plon ziarna nawet do 50 proc. 

Opóźnienie siewu bardzo wyraźnie skraca długość fazy krzewienia i zmniejsza liczbę kłosów i ich wielkość (ilość ziaren). Jeśli na niekorzystne warunki świetlne (długi dzień) nałożą się wysokie temperatury powietrza i często spotykany niedobór opadów wiosną, wysokość strat w plonie ulega spotęgowaniu.

Poszczególne gatunki zbóż jarych charakteryzują się mniejszą lub większą tolerancją na długość dnia świetlnego. Jęczmień jary najlepiej znosi opóźnienie siewu.

W przypadku późnej wiosny racjonale jest wysiewanie na większej powierzchni bardziej tolerancyjnych na opóźnienie siewu (do 20 kwietnia) odmian jęczmienia jarego na cele pastewne i kaszarskie, kosztem innych gatunków zbóż. W obrębie tego gatunku wyhodowano odmiany o szczególnie słabej reakcji fotoperiodycznej, a więc predystynowane do wykorzystania przy opóźnionym terminie siewu. IUNG w Puławach zaleca wówczas korzystać z takich odmian jak np.: Suweren, Natasia, Nagradowicki. Opóźnienie siewu źle wpływa na jakość browarną ziarna jęczmienia ponieważ podwyższa zawartość białka a przez to pogarszane są parametry jakości słodu. Dlatego siew jęczmienia jarego browarnego powinien być możliwie najwcześniejszy.

Pszenżyto jare powinno się wysiewać jak najwcześniej. Opóźnienie terminu siewu do 10 dni jest dopuszczalne bez konsekwencji dużej obniżki plonu. Dalsze powoduje istotny spadek stąd konieczne jest zwiększenie ilości wysiewu o 10 proc.

Większość odmian owsa reaguje dużym obniżeniem plonu ziarna na opóźnienie siewu o 10 dni, wskutek spadku obsady wiech na jednostce powierzchni, a także zmniejszeniem liczby i masy ziarna z wiechy. Przy wczesnym terminie siewu rośliny wykorzystują zapasy wody pozimowej, bardziej rozwijają system korzeniowy i łatwiej znoszą niedobory wody w późniejszym okresie wegetacji. Spełnienie wymagań owsa odnośnie wczesnego siewu ułatwiają jego małe wymagania termiczne. Ziarniaki kiełkują przy temperaturze gleby 1-3 st. C. W takich warunkach wschody są powolne, niekiedy jednoczesne z późno sianymi, mimo to wyrosłe z nich rośliny wydają wyższy plon. 

Pszenicę jarą należy siać jak najwcześniej. na wiosnę. Wymóg ten jest związany z silną reakcją fotoperiodyczną. Wczesnym zasiewom sprzyja fakt, że siewki znoszą przymrozki do -8 st. C. Większe spadki temperatury uszkadzają liście, ale nie niszczą roślin.. Opóźnieniu terminu siewu o 10 dni powoduje duży spadek plonu ziarna. Zgodnie z wynikami badań IUNG w Puławach odmianami mniej wrażliwymi na niewielkie opóźnienie terminu siewu są m.in.: Torka, Griwa, Tybalt.