W badaniach stwierdzono, że istotny wpływ zarówno sposobu uprawy pożniwnej, jak i przedsiewnej na wschody chwastów. Najwięcej samosiewów pszenicy ozimej przed siewem rzepaku występowało na obiektach nieuprawianych i spulchnionych. Natomiast w wypadku występowania chwastów - po podorywce i uprawie gruberem z gęsiostópkami. Orka siewna ograniczała występowanie samosiewów zwłaszcza w miejscach, gdzie wcześniej nie była prowadzona uprawa i spulchnionych.

Badania na temat wpływu sposobu uprawy roli na wschody samosiewów pszenicy ozimej i chwastów segetalnych w następstwie pszenica ozima i rzepak ozimy były prowadzone w katedrze produkcji Roślinnej i Doświadczalnictwa w latach 2008-2010. Doświadczenie było dwuczynnikowe z czteroma powtórzeniami obiektów. Wykonane było w miejscowości Kowrozie, na terenie woj. kujawsko-pomorskiego.

Po zbiorze przedplonu na polu doświadczalnym wysiano rzutowo ziarno pszenicy w ilości 500 kg/ha. Wykonano cztery warianty pożniwnej uprawy, które były poziomami pierwszego czynnika: bez uprawy - obiekt kontrolny, uprawa odwracająca - podorywka, mieszanie - gruber z łapami zakończonymi gęsiostópkami, spulchnianie powierzchniowe - gruber o wąskich zębach ustawionych pod dużym kątem z wałem kolczastym.

Drugim czynnikiem był sposób podstawowej uprawy przedsiewnej pod rzepak ozimy: orka średnia + agregat bierny do uprawy powierzchniowej, uprawa bezorkowa - gruber + agregat bierny. Ocenę samosiewów przeprowadzono dwukrotnie. Pierwszy raz siewki liczono przed uprawą roli pod rzepak. Drugi raz w fazie 4 liści rzepaku ozimego.