Ploniarka zbożówka (Oscinella frit oraz Oscinella pusilla) daje trzy pokolenia w ciągu roku. Najbardziej szkodliwe są larwy pierwszego pokolenia, pozostałe stadia nie stanowią tak istotnego zagrożenia dla kukurydzy. Muchówki wylatują w kwietniu i w maju. Samice składają jaja na siewkach roślin kukurydzy – w fazie od pierwszego do drugiego liścia.

Larwy żerują w młodych rozwijających się liściach, niszcząc rozwijający się stożek wzrostu. Wgryzają się w tkankę liścia, gdy te znajdują się w fazie „rurek” liściowych. Zniszczenia objawiają się rzędami dziur, układających się równolegle wzdłuż blaszki liściowej, występujących w bardziej lub mniej wyżarte bruzdy. Naczynia biegnące równolegle do wżerów stają się żółte, a na obrzeżach srebrzyste. Szkody można zauważyć już od fazy czwartego liścia kukurydzy, jednak najlepiej są one widoczne w fazie 5-6 liści. 

Szkody powodowane przez tego szkodnika powodują zakłócenie dalszego rozwoju rośliny: tworzą się zniekształcenia, liście są zdeformowane (pofałdowa, poskrecane), rośliny mogą być skarłowaciałe, wytwarzać 1-2 pędy boczne. Konsekwencją żerowania szkodnika jest obniżenie plonu zielonej masy kukurydzy, źle zawiązane kolby lub ich brak i zwiększone prawdopodobieństwo wystąpienia głowni.

Rozwojowi ploniarki sprzyja chłodna wiosna. Przy ciepłej i wilgotnej pogodzie rośliny są mniej wrażliwe na tego agrofaga, bo szybciej się regenerują.

Stwierdzenie 5 lub więcej jaj na 10 roślinach kukurydzy jest sygnałem do wykonania zbiegu zwalczającego.

W rejestrze środków ochrony roślin znajduję się jeden preparat do zwalczania ploniarki zbożówki, jest nim Proteus 110 OD (tiachlopryd i deltametryna). Zabieg należy przeprowadzić w chwili zrównania się długości trzeciego liścia z długością liścia drugiego w dawce 0,5l/ha.