Zapewnienie cielęciu prawidłowej opieki wywiera pozytywny wpływ na jego późniejszą produkcyjność. Szczególnie ważne dla jego rozwoju jest odpowiednie żywienie, zaś w tej kwestii znaczącą rolę odgrywają zasady prawidłowego odpoju.

Cielęta podczas pobierania pokarmu powinny przybierać prawidłową pozycję ciała, tj. z wyciągniętą lekko ku górze głową, dlatego odpój z postawionego wiadra można zaliczyć do podstawowych błędów w odpoju. Może to skutkować nieprawidłowym działaniem rynienki przełykowej, wskutek czego pójło przedostaje się do żwacza, który jednak nie jest w pełni rozwinięty, przez co pójło zalega w nim i fermentuje. Doprowadza to do zaburzeń w funkcjonowaniu układu pokarmowego, w tym biegunek i nadmiernego zakwaszenia żwacza. Dlatego korzystając z wiader do odpoju warto wybrać model ze smoczkiem.

Ponadto pobieranie pójła z podstawionego wiadra często wiąże się ze zbyt szybkim tempem pobrania. To również generuje problemy, w tym zwiększone ryzyko przedostawania się płynów do układu oddechowego i kaszlu cieląt. Wpływa to również na gorsze wykorzystanie składników pokarmowych, gdyż wpływ enzymów trawiennych na treść żwacza jest nierównomierny, a powstały skrzep kazeinowy jest mniej jednorodny. Ponadto wykorzystanie dostępnej laktozy jest mniej efektywne, co sprzyja rozwojowi patogenów jelitowych wykorzystujących jej nadmiar, a w konsekwencji występowaniu biegunek pokarmowych.   Jednak kłopot ten nie dotyczy jedynie odpoju z wiadra, ale i niektórych smoczków. Wyeksploatowane, miękkie smoczki praktycznie niewymagające od cielęcia wysiłku skracają czas pobrania pójła, nawet do 1-2 minut na litr, gdy powinien on wynosić ok. 4 min. Warto zauważyć, że brak konieczności generowania przez cielę zarówno nacisku na smoczek jak i podciśnienia poprzez ssanie negatywnie wpływa na ilość produkowanej śliny, o działaniu buforującym i przeciwbakteryjnym.

Ponadto niezaspokojony odruch ssania oraz nadmierne zakwaszenie żwacza w wyniku fermentacji pójła w nierozwiniętym żwaczu, związane ze zbyt szybkim tempem pobierania pójła, sprzyjają zjawisku wzajemnego obsysania się cieląt, które ma negatywny wpływ na rozwój wymienia u cieliczek, zwiększa podatność na mastitis w okresie produkcyjnym oraz może prowadzić do uszkodzeń mechanicznych sprzyjających zakażeniom.

Nie mniej ważna jest prawidłowa temperatura pójła, co szczególnie istotne jest zimą, gdy szybko się ono wychładza. Należy jednak pamiętać, że podawanie cielęciu zbyt zimnego pójła skutkuje wyższym ryzykiem biegunek.

Ponadto niezbędna jest dbałość o czystość sprzętu wykorzystywanego do pojenia cieląt, gdyż pozostałości siary, mleka czy preparatu mlekozastępczego są dobrą pożywką dla chorobotwórczych bakterii.  

Chcesz kupić lub sprzedać zwierzęta? Zajrzyj na gieldarolna.pl