Ubicie zielonki jest bardzo ważnym zabiegiem w produkcji kiszonki z kukurydzy, a jego nadrzędnym celem jest stworzenie odpowiednich warunków – beztlenowych do rozwoju bakterii kwasu mlekowego.

Dobre ubicie jest gwarancją prawidłowej fermentacji mlekowej, jednak na dobre ubicie zielonki w silosie wpływ ma wiele czynników jak: zawartość suchej masy w zielonce, jej rozdrobnienie czy tempo zbioru kukurydzy.

Rozdrobnienie całych roślin kukurydzy powinno być dobrane do zawartości suchej masy zielonki. Mianowicie im kukurydza jest bardziej zielona (więcej wilgoci) możemy się pokusić o rozdrobnienie na nieco większe cząstki (powyżej 1 cm), a zakiszany materiał nie powinien sprawić żadnych problemów podczas dogniatania w silosie.
 
Jeśli jednak kukurydza jest w bardziej zaawansowanych fazach dojrzałości (sucha masa powyżej 35 proc.) długość sieczki nie powinna przekraczać 1 cm. Bowiem w tym przypadku materiał jest już bardziej sprężysty i jego ubicie może sprawić znacznie więcej problemów.

Najodpowiedniejszą w związku z tym miarą prawidłowego zagęszczenia kiszonki jest ilość suchej masy w kg znajdującej się w 1 metrze sześciennym kiszonki.

Gęstość kiszonki powinna przekraczać 220 kg s.m./m sześć. kiszonki. Najlepsze jednak wyniki jakości kiszonki z kukurydzy uzyskiwane są przy gęstości powyżej 250 kg s.m./m sześć. kiszonki – tłumaczy dr Krzysztof Białoń z AdiFeed.

Ważne jest zatem by zagęszczenie osiągać stopniowo. Należy pamiętać, że prawidłowy docisk może być uzyskany jedynie jeśli dogniatamy warstwę nie większą niż 30 cm. Wartości te są trudne do uzyskania w przypadkach zbyt szybkiego zbioru w stosunku do możliwości odbioru i rozprowadzenia zielonki w silosie lub przy zbyt długiej strukturze materiału zakiszanego – dodaje dr Białoń.