Kastracja jest zabiegiem weterynaryjnym polegającym na pozbawieniu lub trwałym uszkodzeniu, męskich narządów rozrodczych, czyli jąder. Spośród firm sektora mięsnego w Polsce niewiele interesuje się tym nieco zapomnianym w naszym kraju rodzajem bydła.

Dobrym przykładem jest program „Razem w przyszłość” firmy SOKOŁÓW S.A. w ramach, którego rolnicy mogą opasać wolce na mięso. W samych Stanach Zjednoczonych wykonuje się rocznie ok. 15 mln zabiegów kastracji, w Polsce natomiast jest to zabieg wykonywany sporadycznie.

Wyróżniamy 4 metody kastracji: chirurgiczną – tzw. krwawą, polegającą na chirurgicznym usunięciu jąder z worka mosznowego; bezkrwawą – polegającą na zmiażdżeniu powrózków nasiennych za pomocą specjalnych kleszczy (Burdizzo) lub nałożeniu zaciskowych pierścieni zaciskowych; pośrednią tzw. wazektomię - polegającą na przecięciu lub podwiązaniu nasieniowodów oraz najpóźniej powstałej metody kastracji chemicznej i hormonalnej.

Zgodnie z panującymi przepisami dotyczącymi „Ustawy o zawodzie lekarza weterynarii i izbach lekarsko-weterynaryjnych z 21.12.1990r.” kastrację chirurgiczną (operację) może wykonywać na terenie naszego kraju jedynie lekarz weterynarii. Pozostałe metody kastracji buhajków stanowią według definicji tzw. zabiegi medyczne, które muszą być wykonywane przez wykwalifikowany personel medyczny (lekarza weterynarii) lub pomocniczy (technik weterynarii).

Należy zaznaczyć, iż w Europie przepisy dotyczące wykonywania zabiegów kastracji zwierząt są zdecydowanie bardziej restrykcyjne niż w np. w USA, gdzie właściciel zwierząt może wykonać kastrację należącego do niego bydła nawet metodą chirurgiczną.

Powikłania spowodowane niewłaściwie wykonanym zabiegiem kastracji mogą wpływać zarówno na dobrostan zwierząt jak również istotnie pogarszać rachunek ekonomicznych samych producentów. Najczęściej efektem ubocznym kastracji są: obrzęk, spadek masy ciała, krwotok, sztywność chodu i niechęć do poruszania, natomiast padnięcia zwierząt należą do rzadkości.

Biorąc pod uwagę wiek cielęcia jako czynnik warunkujący częstotliwość pojawienia się negatywnych skutków podczas kastracji, najkorzystniej jest przeznaczać do kastracji osobniki młode. Badania wskazują ponadto, że młode cielęta lepiej znoszą stres wiązany z tym zbiegiem, łatwiej je poskromić, większy jest również zakres metod które można wykorzystać do ich kastracji. Ponadto młodsze osobniki wykazują szybszy okres rekonwalescencji po zabiegu.