Wapń jest jednym z kluczowych makroelementów w żywieniu bydła mlecznego, szczególnie w okresie okołoporodowym. Choć jego niedobory są dość częste to w przypadku subklinicznej hipokalcemii problem ten bywa niedostrzegany. Jednak jak wiadomo lepiej zapobiegać niż leczyć, zwłaszcza że pogłębiający się deficyt wapnia prowadzi do porażenia poporodowego.

Wapń odpowiada za kurczliwość mięśni, dlatego też jego niedobór upośledza m.in motorykę przewodu pokarmowego, co powoduje ograniczenie pobrania paszy, dodatkowo pogłębiające ujemny bilans energetyczny po porodzie oraz mogące prowadzić do ketozy. Ponadto wzrasta ryzyko przemieszczenia trawieńca. Przy deficytach wapnia spowolniony jest również proces domykania kanałów strzykowych, przez co zwiększa się prawdopodobieństwo wystąpienia stanu zapalnego wymienia. Hipokalcemia jest również istotnym czynnikiem ryzyka występowania stanów zapalnych macicy, co w przekłada się na pogorszenie wskaźników rozrodu.

Za przyczyny niedoborów wapnia uznaje się nieprawidłowości w żywieniu mineralnym krów, popełniane głównie w okresie zasuszenia i pierwszych dniach laktacji. Największe zagrożenie stanowi nadmierna podaż potasu, który negatywnie wpływa na równowagę kationowo-anionową. Poprzez podniesienie pH krwi ogranicza wydzielanie parathormonu, który odpowiada za mobilizację rezerw wapnia z organizmu oraz zwiększone wchłanianie z paszy, co zwiększa prawdopodobieństwo wystąpienia hipokalcemii i porażenia poporodowego. Podobnie negatywne działanie ma nadmiar sodu w dawce.

Dla zapewnienia prawidłowego bilansu kationowo-anionowego w okresie okołoporodowym stosuje się gorzkie sole anionowe, które powodują obniżenie pH krwi. Przesunięcie w stronę kwaśnego odczynu umożliwia efektywne uwalnianie rezerw wapnia z organizmu. Nie jest to jednak idealne rozwiązanie, ponieważ sole te obniżają smakowitość dawki oraz stanowią dodatkowy koszt. Warto więc łączyć ich stosowanie z innymi działaniami mającymi obniżać podaż potasu np. poprzez ograniczenie składników bogatych w ten składnik jak np. lucerna.

Celem żywienia mineralnego krowy w okresie zasuszenia powinno być m.in. przygotowanie do mobilizacji rezerw wapnia z organizmu oraz zapewnienie prawidłowych warunków do wchłaniania tego składnika z paszy. Procesy te zależne są od działania m.in. parathormonu, dlatego też ważna jest kontrola czynników mających wpływ na jego wydzielanie, tj. bilansu kationowo-anionowego oraz niskiej podaży wapnia w dawce. W początkowym okresie zasuszenia nie powinna być ona zbyt duża, zaś pod koniec okresu zasuszenia należy stopniowo zwiększać podaż tego składnika.