Bydło, a w szczególności wysokowydajne krowy mleczne są wyjątkowo wrażliwe na wysokie temperatury otoczenia. Stres cieplny u bydła, w zależności od warunków utrzymania, zaczyna się już okolicach 20 st. C. Problem ten wynika z faktu produkcji dużych pokładów energii cieplnej podczas produkcji mleka i trudności związanych z odprowadzeniem jej nadmiaru do otoczenia. W konsekwencji pogorszeniu ulegają parametry produkcyjne i zdrowotne, a pierwszym odczuwalnym dla ekonomiki produkcji objawem jest wyraźny spadek produkcji mleka.

Grupą szczególnego ryzyka są zwierzęta utrzymywane w niskich, słabo wentylowanych obiektach, a zwłaszcza w oborach uwięziowych, gdzie mają ograniczony ruch i nie mogą wybrać sobie chłodniejszego miejsca w oborze.

Niezależnie od rodzaju obiektu powinno się przestrzegać norm optymalnej obsady zwierząt w budynku. Zwierzęta w nadmiernym zagęszczeniu mają znacznie pogorszone warunki mikroklimatu i większą konkurencję o wodę, przez co trudniej znoszą skutki stresu cieplnego.

Najczęściej występującymi objawami stresu cieplnego są m.in. zwiększona częstotliwość oddechów, podwyższona temperatura ciała (powyżej 38,6 st.C ), gwałtowny spadek produkcji mleka nawet o 30 - 40 proc., ograniczenie apetytu, a także pogorszenie wskaźników rozrodu.

Podstawą poprawy warunków środowiskowych podczas panowania wysokich temperatur jest zapewnienie jak najlepszej wymiany powietrza w obiekcie. W tym czasie jednak najczęściej zwykła wentylacja grawitacyjna zawodzi i konieczne jest jej wsparcie wentylacją wymuszoną – mechaniczną.