Jałowice hodowlane na fermach mlecznych stanowią ogromną grupę zwierząt, które wymagają poniesienia kosztów (paszy, budynków i pracy) bez zwrotu ponoszonych kosztów do momentu, gdy się ocielą lub zostaną sprzedane. Często popełnianym błędem w liczeniu kosztów produkcji na fermach mlecznych jest wliczanie ich odchowu do ogólnych kosztów żywienia stada.

Poprawę efektywności żywienia jałówek hodowlanych można osiągnąć przez zwiększenie strawności dawki pokarmowej, a w tym zwiększenie strawności włókna, stymulację mikroorganizmów żwaczowych, optymalizację (nie maksymalizację) pobrania paszy, utrzymywanie zwierząt w odpowiednim środowisku, zachowanie wysokiej zdrowotności jałowic, utrzymanie odpowiednich przyrostów, a to wszystko możliwe jest do osiągnięcia jedynie przy odpowiednim zarządzaniu tą grupą zwierząt na fermie.

Praktyki zarządzania muszą przynieść najwyższą jakość jałowic – o najwyższym potencjale, aby były wydajne i przynosiły gospodarstwu zysk oraz zminimalizować ponoszone przez gospodarstwo koszty.

Żywienie zajmuje główną pozycję w kosztach produkcji, nie inaczej jest również w przypadku odchowu jałowic. Badania wskazują, że szeroko pojęte żywienie stanowi ok. 60 proc kosztów odchowu jałowic, natomiast w ogólnym rozliczeniu – żywienie jałowic stanowi ok. 12 proc. kosztów produkcji w gospodarstwach wyspecjalizowanych w produkcji mleka. Stąd też żywienie stanowi główną drogę kontroli kosztów odchowu jałowic.

Hodowcy często są upominani o znaczeniu wykorzystania paszy przez krowy mleczne (w przeliczeniu kg paszy na kg mleka), ponieważ w sposób znaczący wpływa to na koszty produkcji mleka, a tym samym na przychody gospodarstwa. Jednak często pomijana jest bardzo ważna kwestia efektywności żywienia jałówek.

Warto o tym pamiętać ze względu na fakt, iż w wielu gospodarstwach mlecznych zwierzęta spędzają blisko połowę swojego życia jako zwierzęta remontowe (okres odchowu jałowic trwa ok. 2 lat, a użytkowanie w doju nieco ponad 3 lata). Oznacza to, że efektywność żywienia jałowic ma kluczowe znaczenie dla ogólnej rentowności gospodarstwa.
Efektywność wykorzystania paszy spada wraz z wiekiem jałowic. Przed osiągnięciem dojrzałości płciowej przyrosty jałowic to głównie kości i mięśnie, jednak po jej osiągnięciu w główniej mierze przyrosty stanowi otłuszczanie co oznacza, że efektywność wykorzystania składników pokarmowych jest niższa.

Badania wskazują, że w okresie przed osiągnięciem dojrzałości płciowej jałowice rasy holsztyńskiej powinny przyrastać na poziomie 815 g/dziennie by zmaksymalizować produkcję mleka w pierwszej laktacji.

Ważne jest jednak by jałowice w momencie pierwszego ocielenia osiągnęły poziom blisko 85 proc. masy dorosłej krowy. Jeśli bowiem poziom ten nie zostanie osiągnięty, znaczna część energii zostanie zużyta podczas pierwszej laktacji na wzrost zamiast na produkcję mleka.

Kolejną sprawą jest środowisko w jakim utrzymywane są młode zwierzęta. Każdy system utrzymania, w którym skóra jałówki jest w dużym stopniu zabrudzona lub wilgotna, a także nie chroni zwierząt przed skrajnymi warunkami termicznymi, zmniejszy efektywność wykorzystania paszy przez zwiększenie energii potrzebnej do utrzymania normalnej ciepłoty ciała.

Tak więc zarówno żywienie, a w nim jakość pasz, ich struktura oraz przede wszystkim ilość zadawanych pasz w grupie jałowic wpływa na obniżenie kosztów produkcji mleka, pomimo iż jałowice są grupą pozaprodukcyjną.

Okres odchowu zwierząt remontowych jest bardzo ważny, stanowiący blisko 50 proc. życia zwierzęcia, w istotny sposób wpływa on na wynik ekonomiczny gospodarstwa. Dzięki odpowiedniemu zarządzaniu żywieniem i utrzymaniem tej grupy zwierząt człowiek jest w stanie wpłynąć na pełne wykorzystanie potencjału produkcji w późniejszym okresie laktacji – kiedy to otrzyma zwrot kosztów poniesionych na odchów, a najważniejsze jest by oprócz tego zmaksymalizować zyski z produkcji.